“มีอะไรคะ”
“เงี่ย- มาทำให้หน่อย”
“...” ฉันพูดไม่ออก มองหน้าคนที่นอนพิงหัวเตียงเอามือสาวไอ้จ้อนของตัวเองช้า ๆ พร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าสะใจ
“เร็ว ๆ”
“แก้มอยากกลับไปนอน แก้มยังไม่นอนเลยนะเฮียไคน์” ฉันบอกเขาดี ๆ ใช้น้ำเสียงขอร้องเพราะอยากให้เห็นใจกันบ้าง
“มาทำเร็ว ๆ จะได้กลับไปนอน”
“เฮียไคน์ แก้มเหนื่อย” เมื่อกี้ฉันได้นอนจริง ๆ ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้นอนอีกคืนนี้ฉันทำงานไม่ไหวแน่
“ก็รีบมาทำไงวะ ทำไมชอบให้พูดซ้ำซาก” พอฉันปฏิเสธอีกครั้งเขาก็เริ่มขึ้นเสียงใส่
“...แก้มก็คนนะเฮียไคน์ มองแก้มเป็นคนบ้าง” ตั้งแต่รู้จักกันมาฉันไม่เคยเสียน้ำตาในการอ้อนวอนเขาเลย ครั้งนี้ก็จะไม่มีทางเอาน้ำตามาเรียกคะแนนความสงสารจากใคร ถึงแม้ว่าจะโคตรจุกที่อกก็ตาม
“ดราม่าทำห่าอะไร ไม่อยากทำก็นอน พูดมากให้หงุดหงิดทำไมวะ”
“แก้มจะกลับแล้วค่ะ”
“อย่าเก่งเปิดประตูออกไปแหกตาดูฝนบ้าง”
“...” ฉันไม่มีอะไ
