EP : 9

2057 คำ

“มีอะไรคะ” “เงี่ย- มาทำให้หน่อย” “...” ฉันพูดไม่ออก มองหน้าคนที่นอนพิงหัวเตียงเอามือสาวไอ้จ้อนของตัวเองช้า ๆ พร้อมกับมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าสะใจ “เร็ว ๆ” “แก้มอยากกลับไปนอน แก้มยังไม่นอนเลยนะเฮียไคน์” ฉันบอกเขาดี ๆ ใช้น้ำเสียงขอร้องเพราะอยากให้เห็นใจกันบ้าง “มาทำเร็ว ๆ จะได้กลับไปนอน” “เฮียไคน์ แก้มเหนื่อย” เมื่อกี้ฉันได้นอนจริง ๆ ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ ถ้าไม่ได้นอนอีกคืนนี้ฉันทำงานไม่ไหวแน่ “ก็รีบมาทำไงวะ ทำไมชอบให้พูดซ้ำซาก” พอฉันปฏิเสธอีกครั้งเขาก็เริ่มขึ้นเสียงใส่ “...แก้มก็คนนะเฮียไคน์ มองแก้มเป็นคนบ้าง” ตั้งแต่รู้จักกันมาฉันไม่เคยเสียน้ำตาในการอ้อนวอนเขาเลย ครั้งนี้ก็จะไม่มีทางเอาน้ำตามาเรียกคะแนนความสงสารจากใคร ถึงแม้ว่าจะโคตรจุกที่อกก็ตาม “ดราม่าทำห่าอะไร ไม่อยากทำก็นอน พูดมากให้หงุดหงิดทำไมวะ” “แก้มจะกลับแล้วค่ะ” “อย่าเก่งเปิดประตูออกไปแหกตาดูฝนบ้าง” “...” ฉันไม่มีอะไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม