EP : 7

2054 คำ

-หนึ่งอาทิตย์ต่อมา- “ไงเรา” “สวัสดีค่ะพี่เครย์” “ได้ข่าวว่าไม่สบาย” “แก้มพักผ่อนน้อยเลยวูบค่ะ แต่ตอนนี้หายดีแล้ว” “อื้ม ดูแลตัวเองดี ๆ เป็นอะไรขึ้นมาจะยุ่งรู้รึเปล่า” “ค่ะ” “เจ้านายเราล่ะ” “ไม่รู้ค่ะ ข้างบนมั้งคะ” “ไม่รู้?” “ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับ ไม่รู้จริง ๆ ไม่เห็นหน้ามาหลายวันแล้ว แต่ดีมากเลยที่ไม่เจอ ไม่ดีธรรมดานะ โคตรดีเลยต่างหาก “โอเคเดี๋ยวพี่ขึ้นไปหามันก่อน น่าจะอยู่ข้างบน” “ค่ะ” ฉันยิ้มรับแล้วเดินไปทำงานต่อ วันนี้วันศุกร์สนุกสนานอีกเช่นเคยกับหน้าที่เด็กเสิร์ฟ สนุกแล้วก็หัวหมุนมากแต่ได้ทิปแล้วสดชื่น ยี่สิบบาทก็ดีใจ แต่ถ้าได้ร้อยขึ้นไปถือเป็นกำไรชีวิต อิอิ #GAMSAI END #KINE TALK “สาว ๆ ผับมึงแม่งเด็ดว่ะ” “อืม” “มึงว่าคนไหนดี” “เรื่องของมึง” “ไม่สน?” “เรื่อย ๆ” “เรื่อย ๆ หรือไม่สนใจใครเพราะมีน้องแก้มของกูอยู่แล้ววะ” “ไร้สาระว่ะไอ้เครย์” ผมรำคาญเรื่องของเด็กคนนั้นมาก เธอก็แค่เด็กที่ผมกินไม่ได้มีความพิเสษอะไรเกินกว่าใครทั้งนั้น จะแตกต่างจากคนอื่นก็ตรงที่เธอทำงานที่นี่และเป็นคนที่ผมเรียกให้เข้ามาช่วยทำบัญชี ไม่เหมือนคนอื่นที่ไม่ได้ทำงานช่วย ไอ้พวกที่รู้เรื่องบางตัวมันเลยชอบสาระแนคิดว่าเด็กคนนั้นจะพิเศษกว่าใคร “จะไปรู้เหรอวะ เห็นอยู่กับคนนี้มากกว่าคนอื่น” “ถ้าพิเศษกว่าใครกูจะปล่อยให้ทำงานงก ๆ ทำส้นตีนอะไร สมองควาย” “หึ ๆๆ โอเค แต่คืนนี้มึงก็เหมือนเดิมใช่ไหมวะ” “หึ! ไม่ กูรำคาญมึง” เหมือนเดิมของมันคือไม่นอนกับผู้หญิงคนไหนที่เข้ามาอ่อยนอกจากเด็กคนนั้นไง “วันนี้มึงจะล่า?” “หึ ๆๆ กูจะล่าผู้หญิงคนนั้นที่มึงจ้องอยู่ไอ้สัสเครย์” ผมกระตุกยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง “อ่าส์! ไอ้เหี้ยไคน์” ไอ้เครย์พ่นลมหายใจออกมาท่าทางอารมณ์เสียส่วนผมก็หยิบโทรศัทพ์โทรลงไปข้างล่าง “เอาเหล้าไปให้โต๊ะ R34 บอกว่ากูเลี้ยง” ผมพูดแค่นั้นก็วางสายแล้วหันไปมองไอ้เพื่อนรักที่ชูนิ้วกลางส่งมาให้ ผมก็เหมือนผู้ชายคนอื่น ชอบการมีเซ็กส์แต่ไม่ชอบผูกมัดเลยไม่ค่อยนอนกับผู้หญิงที่พยายามเข้าหาเพราะมันแค่วันไนต์สแตนด์สำหรับผม แต่บางคนไม่ยอมจบ ไม่ได้รู้สึกอะไรเสร็จแล้วไม่ได้อยากนอนกอดเลยไม่ค่อยนอนกับใคร ขี้เกียจไล่ ผมกับไอ้เครย์นั่งดื่มข้างบนต่อนานเป็นชั่วโมงถึงได้เดินลงไป “น้องคนสวยของมึงเสร็จกูแน่” “หุบปากเถอะไอ้เหี้ยไคน์” “หึ ๆๆ” ผมกับมันเดินไปนั่งที่โต๊ะส่วนตัวที่กันไว้สำหรับผมเสมอ นั่งลงเด็กเสิร์ฟของร้านก็เดินมาทำหน้าที่ “แก้มแม่งชงเหล้าอร่อย” ไอ้เครย์ยกเหล้าเข้าปากจนหมดแก้วแล้วก็ชม “ใครชงก็เหมือนกัน” “เรื่องของมึง แต่สำหรับกูน้องมันชงอร่อย” อย่างอื่นก็อร่อยมึงไม่รู้หรอกไอ้ห่าเครย์ ไม่มีใครรู้ด้วยเพราะกูปิดซิงคนเดียว หึ ๆๆ “มึงเห็นอะไรไหมไอ้เครย์” ผมไม่คุยเรื่องชงเหล้าต่อแต่สายตามองไปที่มุมหนึ่งก่อนจะถามมัน “เออ เอาไปเถอะกูยกให้” มันตอบแต่ดูหัวเสียพอสมควร “หึ ๆๆ” ผมแค่หัวเราะแล้วก็สนใจผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดี ส่วนความสวยของเธอผมก็พูดได้เต็มปากว่าเธอสวยกว่าใครในคืนนี้ “พี่ไคน์รึเปล่าคะ” “ครับ” ผมพยักหน้ารับเธอที่เดินมาทักทายด้วยรอยยิ้มกับท่าทางมั่นใจ “ขอบคุณนะคะสำหรับเครื่องดื่ม” “ครับ หวังว่าจะชอบ” “ชอบสิคะ...ชอบมาก” เธอมองตาผม สายตาที่อ่านออกว่าไม่ได้ชอบแค่เหล้า “ลิลลี่ค่ะ หวังว่าคงมีโอกาสได้ตอบแทนพี่ไคน์นะคะ” “ครับ...คงเร็ว ๆ นี้” ผมตอบช้า ๆ เธอก็ยิ้มอายก่อนจะเดินออกไป “ไม่เบาเลยน้องลิลลี่กู” “หึ ๆๆ มึงไม่ทันกูหรอกไอ้เครย์” ผมยิ้มเยาะมันแล้วก็ดื่มเหล้านั่งมองลูกค้าในร้านต่อ มีสาว ๆ แวะเวียนเข้ามาชนแก้วแทบตลอดเวลา ทั้งรู้จัก ทั้งไม่รู้จัก ทั้งเคยอ่อย ทั้งไม่เคยอ่อย แล้วก็...ทั้งเคยเอาไม่เคยเอา ผมสบตากับลิลลี่เป็นระยะจนกระทั่งครั้งสุดท้ายที่เธอหันมามองแล้วยิ้มยั่วจากนั้นก็เดินไปทางห้องน้ำ ผมรับแก้วเหล้าที่เด็กในร้านเพิ่งชงมาจากมือเธอ กระดกทีเดียวจนหมดแก้วแล้ววางมันลง “เดี๋ยวกูมา” ผมบอกไอ้เครย์แล้วลุกขึ้นเดินไปที่จุดหมาย หมับ! “อื้อ~” เสียงร้องตกใจของคนที่ผมกระชากมือเข้ามุมหนึ่งมาจูบดังขึ้นแต่ไม่นานเสียงร้องก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางในลำคอ พร้อมกับมือเธอที่เริ่มลูบอกผม ตัวหอมหุ่นก็เต็มไม้เต็มมือดี “อืม~” มือผมเริ่มลูบสะโพกเธอ แต่ผมไม่ได้บุ่มบ่ามหิวกระหายอะไรขนาดนั้น จูบอยู่พักหนึ่งก็ผละออก “...ขโมยจูบ~” “หึ ๆๆ ขโมยอย่างอื่นด้วยดีไหม” ผมกระซิบข้างหูแล้วลูบเอวบางช้า ๆ “ลิลลี่ไม่ง่ายนะคะพี่ไคน์” เธอดันอกผมออก มือยังวางอยู่ที่อกแล้วมองหน้าสบตาผมระหว่างที่พูด คำพูดของเธอทำให้ผมกระตุกยิ้ม “ถ้างั้นเราคงต้องทำความรู้จักกันก่อน ดีไหม” “ถ้ารอได้ก็ยินดีค่ะ” เธอยิ้มให้ผมอย่างมีชั้นเชิง ดูก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอไม่ยอมผมง่าย ๆ หรอก ทำไมจะไม่รู้วะ “ไงมึง กูนึกว่าจะไม่กลับมาแล้ว” “หึ ๆๆ เสือก” ผมชูนิ้วกลางให้ไอ้เครย์แล้วหันไปมองเด็กในร้านที่เดินมาชงเหล้าให้ “คืนนี้อยู่ก่อน” “...” เธอนิ่ง วางแก้วลงตรงหน้าแล้วก็เดินไป หึ! ทำเป็นไม่สนใจ ทำหน้าเหมือนได้ยินคำนี้ทีไรแล้วโลกจะแตกจนตายห่ากันหมด สุดท้ายกูก็เห็นครางใต้ร่างกูทุกที -เวลาต่อมา- “ช้าฉิบหาย” “...เก็บโต๊ะอยู่” เธอเดินเข้ามา เงียบไปนิดหน่อยถึงได้ตอบเสียงแข็ง “เสียงแข็ง?” “ไปอาบน้ำก่อนนะคะ” หมับ! “เฮียไคน์ แก้มขอไปอาบน้ำ” เธอหันมาตอบผมที่กระชากข้อมือเธอ แต่ตอบด้วยเสียงเอือมระอามันเท่ากับยั่วโมโหมากกว่าเดิม “พูดกับกูดี ๆ จะตายห่าเหรอ” “เฮียก็รู้ว่าแก้มไม่อยากขึ้นมา” “เหรอ? ไม่เต็มใจแต่เห็นโดนเอาทีไรก็ครางตลอด ไม่เต็มใจก็อย่าครางสิวะ” “...” “ไง เถียงไม่ได้?” “เวลาเสียว...ต่อให้เอากับหมาก็ครางได้นะ” หมับ! “ปากดีกับกูเหรอแก้ม” ผมไม่ได้กอดแต่บีบคอเด็กตรงหน้าต่างหาก พูดง่าย ๆ ไม่เถียงไม่เอาชนะกูสักวันจะตายห่ารึไงวะ! “...” แล้วก็แบบนี้ล่ะ ทำเป็นเก่ง โดนบีบคอแรงแค่ไหนก็เชิดหน้ามองผมด้วยสายตาเกลียดแบบนี้เสมอ เก่งมากจนอยากบีบให้คอหักตายคามือ ฟุบ! “แก้มจะไปอาบน้ำก่อนไง” เธอยันตัวขึ้นหลังจากที่โดนผมเหวี่ยงลงไปที่เตียงเต็มแรง “ใครสั่ง?” “...” “หึ!” ฟุบ! ผมกระตุกยิ้มใส่พร้อมกับเข็มขัดที่ถูกโยนไปส่วนไหนของห้องก็ไม่รู้ ช่างหัวมันเถอะ เรื่องที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือจัดการเด็กในร้านที่จองหองใส่เจ้านายอย่างผมประจำ! “...แก้มขยะแขยงเฮียไคน์” เธอมองผมที่คุกเข่าบนเตียงแล้วก็พ่นคำพูดนี้ออกมาให้ผมกระตุกยิ้ม “อย่าให้กูได้ยินเสียงคราง” ฟุบ! ผมผลักเธอให้นอนลงแล้วโน้มลงไปดูดไซร้คอ เปล่าหรอกผมไม่ได้ไซร้แต่ผมดูดเลยต่างหาก ตั้งใจจะดูดให้มันเกิดรอยแดงเป็นจ้ำหลายรอย “อย่าทำรอย!” เสียงตวาดของเธอดังขึ้นแล้วพยายามเอาหน้าดันมาทางหน้าผมที่ฝังอยู่ตรงคอเพื่อดันผมออก ผมหยุดดูดแล้วลากลิ้นหมุนวนช้า ๆ จนไปหยุดที่หลังใบหู “...เรื่องของมึงแก้ม” จ๊วบ~ ผมดูดอีกครั้ง ปากดีก็โดนไป บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าปากดี ไม่ปากดีก็อยู่สบายเหมือนคนอื่นไปนานแล้ว “อื้อ! อย่าทำรอยแก้มขอร้อง” “หึ ๆๆ ทำไม กลัวคนรู้เหรอว่าโดนเอา” ผมกระซิบถามแล้วขยับตัวขึ้น นั่งคร่อมจัดการกับเสื้อตัวเองช้า ๆ “อยากให้คนรู้ก็ทำเลย!” “หึ ๆๆ กูเคยแคร์อะไรด้วยเหรอ?” ไม่ต้องปลุกเร้านานหรอก แค่นี้ของผมก็ขึ้นแล้ว “ให้ถอดหรือให้ฉีกดีวะ” ผมถามพร้อมกับเอามือลูบตั้งแต่คอเสื้อลงไปหาหน้าอก “...” หึ ๆๆ ถามแค่นี้ต้องมองด้วยสายตาเกลียด ดีเลยผมชอบ ผมชอบเปลี่ยนสายตาเกลียดของเด็กคนนี้ให้กลายเป็นสายตาร่ำร้องอยากโดนผมเอา จ๊วบ~ ผมโน้มตัวลงไปจูบเธอ จูบแล้วบีบหน้าอกผ่านเสื้อเชิ้ตสีดำแขนยาวที่เป็นยูนิฟอร์มของร้าน ขาก็ดันขาเธอให้กางออกจากกัน กระโปรงยีนส์ที่ใส่มันสั้นจนสามารถทำให้เธอนอนอ้าขาออกจากกันจนกว้างได้ไม่ยากโดยที่ไม่ต้องเสียเวลาถอด มือที่เคยบีบหน้าอกก็ขยับลงไปจับที่น้องสาว ไม่ต้องเสียเวลาเล้าโลมภายนอกให้มาก ผมสอดมือเข้าไปในกางเกงชั้นในลูบไล้ผิวเนื้อตรงจุดนั้นของเธอที่มันเนียนนุ่ม กรีดนิ้วลงไปหากลีบเนื้อที่ยังแห้งสนิท ผมรู้จักร่างกายของเด็กคนนี้ดี ไม่ถึงนาทีนับจากนี้เดี๋ยวมันก็เยิ้ม จูบที่ยังมีอาการขัดขืนตอนนี้ก็เหมือนกัน อีกไม่นานเดี๋ยวก็หยุดแล้วตอบโต้ผมได้ถึงพริกถึงขิง หึ ๆๆ เพราะเด็กในร้านมันอร่อยแบบนี้ไงผมถึงไม่ค่อยสนใจผู้หญิงที่เข้ามาอ่อย อร่อยแล้วยังไม่ต้องรับผิดชอบอะไร ไม่ต้องคอยดูแลให้วุ่นวาย ไม่มีปัญหาจุกจิก ไม่คอยตามหึงหวงหรืออยากเป็นเจ้าของ ถึงหลายเรื่องจะควบคุมยากฉิบหายก็ตามแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเวลามีเซ็กส์ “อ๊ะ!” “ขยะแขยงกูก็อย่าคราง” ผมถอนจูบแล้วกระซิบบอกข้างหูด้วยความสะใจ “...” ไม่มีเสียงครางหลุดออกมาอีก มีแค่หน้าสวยของเด็กคนนี้ที่ขมวดคิ้วพยายามเม้มปากจนแน่นเป็นเส้นตรง “เปียกแล้วว่ะแก้ม เยิ้มเต็มนิ้วเลย” ผมกระซิบเสียงพร่า นิ้วกลางก็กรีดขึ้นลงตามกลีบเนื้อนุ่ม ๆ ที่เปียกเยิ้ม “...” “อย่าครางล่ะคนเก่ง” ผมบอกด้วยความสะใจแล้วจูบต่อ ปล่อยมือจากร่องรักเปียกเยิ้มมาจัดการกางเกงของตัวเอง ยังถอดเสื้อผ้าออกหมดไม่ได้เพราะไม่สะดวก ผมปลดกระดุมรูดซิปแล้วควักลูกชายออกมา แล้วขยับมือไปจับที่กางเกงชั้นในของคนใต้ร่างกาย แคว๊ก~ “เฮียทำอะไร!” เสียงตวาดที่ค่อนข้างสั่นมากดังขึ้นมาหลังจากที่กางเกงชั้นในของเธอโดนผมฉีกให้ขาดตรงเป้า “จะเอาไง เอาไม่ถนัด” ผมตอบช้า ๆ ด้วยความสะใจพร้อมกับเอาส่วนหัวของท่อนเอ็นไปถูร่องรัก “อ่าส์~ เยิ้มดีว่ะแก้ม” เยิ้มมาก น้ำที่ออกมาจากตัวเธอมันเยอะและลื่นมาก เวลาเข้าออกแล้วโคตรมันส์เพราะมันหล่อลื่นได้ดี “ยะ ยังไม่ใส่ถุง” เธอเอามือมาดันที่ท้องของผมทันทีที่ผมเริ่มยัดส่วนปลายเข้าไป “หึ ๆๆ วันนี้ทำกูหมั่นไส้เอง...กูจะเอาสด!”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more