บรรยากาศบนโต๊ะอาหารอึมครึม มีเพียงนายหัวศีลที่พูดจา อินทุภาแสร้งเป็นก้มหน้าก้มตาทานอาหารเช้าอย่างไม่สนใจทั้งธีรุตม์และมายาวี
“ผมก็กลัวจะไม่ถูกปาก จึงให้ทำอาหารพวกนี้ขึ้นโต๊ะ แต่ถ้าพวกคุณไม่สะดวกจะกินเป็นขนมปัง ไข่ดาวก็ได้นะครับ”
“อร่อยอยู่ค่ะคุณศีล กุ้งสดมาก ๆ เลยค่ะ” อินทุภาตอบ
“กุ้งของชาวบ้านเอามาขายนะครับ จับมาจากทะเล ให้คนไปซื้อกันที่เรือหางยาวเลย”
“จริงหรือคะ”
“นี่ผมก็ซื้อ หมึก ปลา หอย เอาไว้แล้ว คืนนี้จะได้จัดบาร์บีคิวกัน” นายหัวศีลหันไปหามายาวี
“อร่อยไหมครับคุณวี”
ตอนแรกกะจะไม่พูด มายาวีก็เกรงเสียมารยาทกับเจ้าของบ้าน “อร่อยค่ะ”
“แต่คุณวีกินน้อยนะครับ”
“ค่ะ วีกินอะไรไม่ค่อยลง มันกลืนอะไรไม่ค่อยได้ มันจุกไปทั้งคอหอยค่ะ” พูดกระแทกทั้งธีรุตม์และอินทุภา
สำหรับอินทุภา คนที่ควรจะกินอะไรไม่ได้ น่าจะเป็นเธอมากกว่า
“รู้สึกไม่สบายหรือครับ คงเป็นเพราะเมื่อวานนี้ อากาศมันร้อนจริง
