BFF PUB @เวลา 22:00 น.
“…กูจอง!” ติณห์บอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะจับจ้องไปยังลูกค้าสาวที่สวยดับจิต
คนที่หงุดหงิดอยู่ละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เล็กน้อยก่อนจะพบเป้าหมายเดียวกัน ฝ่ามือรั้งไหล่เพื่อนทันทีที่เห็นว่ามันกำลังจะลุกออกไปทักทาย
“เดี๋ยว”
“โอ๊ยไอ้เหี้ย! อย่าดึงเสื้อกู”
“คนนี้กูเห็นก่อน”
“เดี๋ยว ตอนไหนวะ กูคุยกับมึงมึงก็ไม่คุยกับกูปะ มัวส่งข้อความหาใคร” พอจะมองมันก็ดับหน้าจอโทรศัพท์ หัดมีความลับกับเพื่อนกับฝูง อย่าให้ได้สืบนะลีโอ
“เอาเป็นว่ากูมองก่อน คนนี้กูจะเข้าไปดูแลเอง”
“แหม เหมือนหิวเลยนะ แล้วมีหน้ามาร้องเอาของดีซะด้วย ดูดีๆ ก่อน เขามากับผัวไหม”
“โต๊ะนั้นก็มองๆ มึงอยู่นี่หว่า กูให้ทั้งสอง จัดแซนด์วิชไปเลย” ตัดความรำคาญ มีผงมีผัวอะไร กูตอกคนแรกไหม ถึงจะได้แค่ตอกไม่ทันได้กระแทก กูก็คนแรกอยู่ดี
“ไอ้เหี้ย ไม่ใช่รสนิยมกู ถ้าทีละคนได้อยู่ จะจัดให้แจ่มๆ เลย” เพื่อนขอก็มีเหรอที่คนอย่างติณห์จะไม่ให้
ยอดขายที่ร้านก็ดี ดีมากๆ ชีวิตดี เงินก็วิ่งเข้ากระเป๋าไม่ขาด แต่เห็นมันเหม่อๆ มาหลายวันแล้ว ปล่อยๆ มันก่อน คนนี้ถ้ามันอยากได้ก็ให้มันไป
ลีโอคว้าแก้วเครื่องดื่มมากรอกลงคอรวดเดียวเกลี้ยง ไม่นานสายตาคู่นั้นที่เขามองอยู่ก็หันมามองสบตากัน
เป็นลีโอที่เป็นฝ่ายสาวเท้าเข้าไปหา ไม่อยากให้เธอเจอเพื่อนเขา กลัวมันสาวความต่อ รำคาญ!
ยังยืนยันคำเดิมว่าอยากกินเงียบๆ มากกว่า มีแบบเป็นตัวเป็นตน กูไม่เอาครับ ไม่เอาเด็ดขาด ไม่เอา!
“ไม่เห็นตอบไลน์” ตาคมไล่มองตั้งแต่ใบหน้ามาจนถึงลำคอ สวยว่ะ สวยมาก สวยแบบตะโกนเลย ตอนเมาว่าสวยแล้ว ตอนนี้สวยกว่า จะว่าดื่มเยอะจนตาลายก็ไม่น่าจะใช่
“นั่งตรงไหนได้บ้าง อยากดื่มก่อน” เธอไม่ตอบคำถาม ตากลมกวาดมองออกไปรอบๆ บริเวณ ลูกค้าผับนี้ยังแน่นเหมือนเดิม
“ห้องส่วนตัวดีไหม?”
“มีว่าง?”
“เปล่า ห้องเรา ห้องส่วนตัว”
“หิวเหรอ?” เธอสบตาแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ก็หิวสิครับ หิวมาก แต่ต้องเก็บอาการเพราะเธอ…พูดตรงเหี้ยๆ เลย
“เปล่า~ ชั้นสองไหมล่ะ เดี๋ยวให้เด็กเคลียร์โต๊ะให้”
“อือ” คนที่เจอกับเรื่องเบื่อหน่ายมาหมาดๆ ขานรับในลำคอเบาๆ ลีโอหันไปสั่งเด็กให้ขึ้นไปเคลียร์โต๊ะที่ชั้นสองให้ ดีเหมือนกัน ห่างหูห่างตาไอ้ติณห์บ้างก็ดี
ชั้นล่างว่าดีแล้ว ขึ้นมาชั้นสองก็ดีไม่ต่างกัน ความเป็นส่วนตัวมากกว่า แต่มองไปด้านล่างก็ได้บรรยากาศอีกแบบ เหมาะแก่การมาผ่อนคลายจริงๆ
“ดื่มเหมือนเดิมใช่ไหม” ถามออกไปทั้งๆ ที่เครื่องดื่มพร้อมแล้ว ก็ลงทุนนิดหน่อยที่จำรายละเอียดเล็กๆ ว่าวันนั้นเธอดื่มอะไร
“ขอบใจ”
“ไหนบอกจะมาสามทุ่ม ไลน์ไปไม่ตอบด้วย”
“ยุ่งๆ น่ะ”
“เรากวนปะ” ที่ถามเพราะเธอเล่นแบบถามคำตอบคำ ก็ทำเหมือนสนใจกูบ้าง กูก็หล่อไหมว่ะ ฉีดน้ำหอมมาเยอะจัด แต่เธอแบบทำหน้าเฉยๆ เฉยแต่สวย เออ! ดีจริงๆ
“เสร็จวันนี้จะแยกย้ายเลยไหม”
“รีบเหรอ?”
“อยากรู้”
“แล้วเธอคิดว่าไงอ่ะ ปกติไม่ค่อยเจอผู้หญิงถามแบบนี้อ่ะดิ”
“ลีลาดีเหรอ?”
“ก็ใช่ เธอคิดไงอ่ะ” แปลกเว้ย แปลกมาก คนแรกเลยที่ทำให้อยากคุยมากกว่าการรีบลากไปจัด ทำเวลาในที่แคบๆ สุขทางกายมากกว่าการเปลืองน้ำลายตอนคุย
“เราแค่อยากมีเซ็กซ์ ไม่ได้ต้องการความวุ่นวาย”
“ก็เหมือนกันนะ คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“เธอมีแฟนไหม” หน้าสวยๆ ดูหยิ่งฉิบหาย แต่ตาใสๆ ทำให้อยากลองชิมเธอฉิบหายเลยเหมือนกัน
“พอดีว่าหวงความโสดน่ะ และคิดว่าคงจะหวงยาวๆ” ลิเดียร์พยักหน้ารับ ใบหน้ายังคงเรียบเฉย ยกเครื่องดื่มขึ้นมาจิบในขณะที่สายตาคู่นั้นมองเธออยู่ตลอดเวลา
“ถ้าชอบแค่เซ็กซ์เหมือนกัน มาหาได้ทุกครั้งที่อยากนะ”
“เป็นเจ้าของผับ?”
“ครับ”
“ก็ถ้าถูกใจ ไว้จะเก็บไปพิจารณา” ได้ ได้เลย พูดแบบนี้ทำให้แข็งขึ้นมาเลย ดูทรงแล้วเธอปั่นหัวเก่งใช่ย่อย หน้าหยิ่งๆ เฉยๆ แต่สวยโคตรๆ เดี๋ยวจะเล่นให้ร้อง ตอนนี้ยิ่งเบื่อๆ มีอะไรใหม่ๆ ท้าทายๆ มาให้ได้เล่นได้ลองก็ดีเหมือนกัน
————————
พี่ลีโอเหมือนจะหิวนะคะ ทรงนี้หิวแหละ ดูหิวมากเลย
ยังรออ่านกันอยู่ไหมคะ คิดถึงกันบ้างไหม ทำไมทรงเศร้าๆ น้าา~