แค่กๆ
ถึงกับสำลักน้ำเปล่าที่ดื่มล้างปากหลังจากที่ซัดเบียร์เย็นๆ หมดไปหนึ่งกระป๋อง ลิเดียร์มองร่างสูงโปร่งของคนที่กำลังเดินเข้ามาในร้านเลิกลั่ก ไม่คิดว่าจะเป็นเขา ไม่คิดว่าความบังเอิญมันจะมีมากเกินไป
“ช้าๆ สิเดียร์ เหมือนเด็กเลยเนี่ย” คิมหันต์ยื่นทิชชู่ให้ เกือบจะเช็ดปากให้อยู่แล้วถ้าเธอไม่ยื่นมือออกมารับจากมือเขาในทันที
ดูมีพิรุธแปลกๆ จนอดที่จะมองตามรัศมีสายตาไม่ได้ แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มีท่าทีเหมือนคนรู้จักกันคิมหันต์เลยปล่อยเลยตามเลย
“แล้วสรุป ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง ไม่ตามมาวุ่นวายที่ร้านใช่ไหม” หมายถึงคนที่เคยได้หัวใจของลิเดียร์
“ต้องรอดูพรุ่งนี้อ่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้จะไปอยู่เป็นเพื่อนเอง ถ้ามันยังตามมาวอแวจะได้ถีบหน้ามัน อยากถีบนานแล้ว” คนฟังยิ้มแห้งๆ พลางปรายตาไปมองอีกคนอีกครั้ง
ลีโอเดินตรงมาที่เธอ แวบหนึ่งที่เขามองมาทางเธอจากนั้นก็เลือกที่จะนั่งโต๊ะตัวที่อยู่ข้างๆ กันพร้อมๆ
