“ก็ฉันไม่พอใจและฉันไม่เคยโอเคที่เธอพูดถึงคนอื่น” เหนือนทีพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“พี่นทีลืมหรือเปล่าว่าเรื่องระหว่างเรามันเป็นแค่เกมส์” แน่นอนว่าคำพูดของนะโมเรียกสติของเหนือนทีได้ไม่น้อย
“นั่นสิ ! เป็นแค่เกมส์” เหนือนทีพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้เขาก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่าทั้งหมดมันคือเกมส์ที่เขาเองเป็นฝ่ายเริ่ม
“หรือพี่นทีตกหลุมรักหนูแล้ว” นะโมถามขึ้นเพราะเธอเองก็ไม่อยากเป็นคนแพ้ ต่อให้เธอจะแพ้ตั้งแต่เริ่มแล้วก็ตาม
“ใครจะตกหลุมรักเธอกัน” เหนือนทีเบือนหน้าหนีและพูดขึ้นเพราะเขาเองก็มั่นใจว่าเขาไม่ได้ตกหลุมรักนะโมแน่นอน
“ฮ่าๆ ป้อนต่อได้แล้ว”
“อิ่มไหม ถ้าไม่อิ่มฉันจะหาอะไรมาให้กินอีก” เพราะโจ๊กเป็นอาหารอ่อนมันคงไม่อิ่มท้องเสียเท่าไหร่หรอก
“อิ่มค่ะแต่หนูไม่อยากกินยา” นะโมตอบกลับไปตามตรง การกินยาคือสิ่งที่เธอไม่ชอบที่สุด กลืนก็ยากอีกทั้งรสชาติก็แย่
“ไม่กินแล้วเธอจะหายหรอ”
“หายสิ” เพราะทุกครั้งก็หาย
