แต่...ลำคอแกร่งถึงกับแห้งผาก หากเขาทำแบบนั้น ก็เท่ากับเขาลงมือฆ่าลูกในไส้ของตัวเอง ใบหน้าหล่อเหลาจึงส่ายวืดๆ ไปมา พร้อมกับถอนหายใจอย่างคิดไม่ตก
“เป็นอะไรน่ะตาภพ อาหารไม่อร่อยหรือไง”
คุณอรัญญาถามไถ่อย่างแปลกใจ เพราะลูกชายตัวดี เอาแต่ทำหน้าเหมือนกลืนไม่ลง
“เอ่อ...เปล่าครับแม่ ผมแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”
ตอบมารดา หากหางตานั้น แอบปรายไปมองเจ้าของดวงหน้าเล็ก ซึ่งเธอกำลังทานมื้อค่ำด้วยความเอร็ดอร่อย และดูเหมือนวันนี้ เขาจะเห็นเธอยิ้มและหัวเราะมากกว่าปกติ มุมปากหยักได้รูปลอบยิ้มน้อยๆ อย่างพอใจ
“ทานข้าวเถอะค่ะคุณภพ ประเดี๋ยวอาหารจะเย็นชืดหมด” เสียงป้าหวานเอ่ยขึ้น แม้ใบหน้าจะบึ้งตึงช่างงอน แต่น้ำเสียงปิดความห่วงใยไว้ไม่มิด
หลังจากนั้น ทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาทานมื้อค่ำสุดแสนอร่อยๆ ใช้เวลาร่วมชั่วโมงเต็ม ถึงได้เคลื่อนขบวนกันไปยังห้องนั่งเล่น คุณนายอรัญญากับป้าหวาน ขนาบข้างสลิลลา โดยไม่ให้ พ่อเทพบ
