ใบหน้างามเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา เงยขึ้นดูนาฬิกาประดับบนผนังห้องด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้ ล่วงเลยสู่วันที่สาม หลังจากคนตัวโตอันตรธานหายไปในคืนนั้น สลิลลา อัศวมนตรี ใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดหรูเพียงลำพัง ทุกๆ นาที หมดไปกับการทำความสะอาดโน่นนี่ นั่งดูรายการทีวี หรือไม่ก็อ่านหนังสือจบไปหลายสิบเล่ม
เสียงทอดถอนหายใจ ดังขึ้นบ่อยครั้ง ตั้งแต่ไม่มีเขาขึ้นมาย่างกรายให้เห็น เธอก็รู้สึกอ้างว้าง เดียวดาย ถึงแม้ช่วงเวลาผ่านมา จะรู้สึกสงบ ไม่ต้องตัวสั่นงันงก ในยามพบเจอเขา แต่อาจเพราะความเคยชิน จึงทำให้ความคิดกระหวัดไปเห็นหน้าหล่อๆ ของผู้ชายใจยักษ์อยู่ร่ำไป นาทีนี้จึงได้แต่ทำหน้าละห้อย ทิ้งตัวลงแนบกับโซฟานุ่มอย่างไร้แรง
ตกค่ำของวัน ร่างระหงก็นำพาตัวเองเดินเข้าครัว อาหารในตู้เย็นเริ่มร่อยหรอ เธอจึงเลือกหยิบมาม่าที่ติดตู้ แกะใส่ชามใบโต วันนี้คงต้องเพิ่งมาม่าประทังชีวิตไปพลางๆ ทว่าอดขำตัวเองไม่ได้ ก็เวลาตอนจ
