วันถัดมา
เรื่องเมื่อวานฉันไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ
หลังเขาพูดจบ ฉันรอจังหวะอยู่ครู่หนึ่งถึงเดินออกไป ยังจำได้อยู่เลยว่าเราสบตากันวูบสั้น ๆ และเป็นฉันที่เดินจากมาเองโดยไม่เหลียวกลับไปมอง
แน่นอนว่าฉันยังคงคว้าน้ำเหลวสำหรับการตามตื้อเอามือถือของตัวเองคืน
คิดแล้วหงุดหงิดชะมัดยาด รู้แบบนี้น่าฝากรอยเล็บไว้บนหน้าเขาอีกสักแผล การสนทนาอย่างมีอารยะคงไม่เหมาะกับคนอย่างเขาหรอก จริงไหม? เหอะ
ฉันสบถในใจอย่างเสียไม่ได้ก่อนกระดกน้ำอัดลมลงคอสองอึก หวังใช้ความเย็นและซาบซ่าช่วยลดเปลวไฟที่คุโชนอยู่ในอก
อันที่จริงสาเหตุของอารมณ์ร้อนระอุไม่ได้มาจากเรื่องของครามเพียงอย่างเดียวหรอกนะ แต่ยังรวมถึง...
“เขาดีกับเอยมากเลยนะ เอยมั่นใจว่าเขาปกป้องเอยได้”
“แต่แกไม่เคยไปผับไงเอย อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็ควรชวนไปที่อื่นก่อนไหม ถ้าเขาดีจริง ใส่ใจแกจริง ต้องรู้ว่าแกดื่มเหล้าไม่ได้ ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ และอยู่ในที่ที่คนพลุกพ
