ฉันใช้เวลาพักไข้เบ็ดเสร็จสองวันจนอาการดีขึ้น สามารถกลับมาเรียนได้ปกติ ยังดีที่อาจารย์เข้าอกเข้าใจ ถึงไม่มีใบรับรองแพทย์เป็นหลักฐานยืนยันการขาดเรียนท่านก็ไม่ว่าอะไร และถือว่าโชคดีของฉันที่วันขาดเรียนไม่มีควิซย่อยให้ตามเก็บย้อนหลัง
แต่ที่น่ากังวลคือเรื่องของเพื่อนสนิทฉันมากกว่า
ตั้งแต่ไปเที่ยวผับกับผู้ชายปริศนา มันกลับมาช่วงเที่ยงคืนกว่าของอีกวัน...มีรอยจูบตรงไหปลาร้า ลองแย็บถามด้วยความเป็นห่วงเจ้าตัวกลับอ้ำอึ้ง
“เขาแค่จูบเอย ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”
“มากกว่าจูบก็บอกได้ ฉันไม่ว่าหรอก แต่ต้องยืนยันนะว่าทั้งหมดนี้แกคอนเซนต์ ยินยอมด้วยความเต็มใจ ฝ่ายนั้นไม่ได้บังคับ”
เพราะท่าทีตื่นกลัวของยัยเอย ฉันถึงพูดประเด็นนี้ขึ้นมาด้วยกลัวว่าคนอ่อนต่อโลกอย่างมันจะโดนปฏิบัติอย่างไม่ให้เกียรติ แน่นอนว่าสุดท้ายเพื่อนสนิทส่ายหน้าไปมา คล้ายยืนยันว่าตนเต็มใจอย่างมาก ดังนั้นฉันจึงทำเพียงเก็บความสงสัยไว้ในใจ
