บทที่5.2

1626 คำ

แล้วยังมีหน้ามาทำสายตาเจ้าเล่ห์เหมือนรู้ความจริงทุกอย่างเป็นอย่างดี ในขณะที่ฉันร้อนใจจะเป็นจะตาย พวกชายแท้คงสนุกกับอะไรแบบนี้เป็นเรื่องปกติสินะ “เพลิง” ประโยคนั้นของแฟนหนุ่มส่งผลให้ลูกพลัมเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว ก่อนพินิจริมฝีปากฉันที่ลิปสติกช่วยอำพรางตำหนิได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น นัยน์ตาคู่สวยฉายแววรู้สึกผิดวูบหนึ่ง “เอ่อ…เป็นไง หายแฮงก์ยัง” ขอบคุณที่ไม่ตะโกนแหกปากเหมือนแอลและเลือกถามอาการแฮงก์เป็นอันดับแรกนะ “ยังมึนอยู่นิดหน่อย” ฉันตอบ ใจจริงก็อยากถามสิ่งที่ข้องใจซะตั้งแต่ตอนนี้นั่นแหละ เพราะมันคือเหตุผลหลักและเหตุผลเดียวที่ยอมดั้นด้นมาถึงที่นี่ แต่อย่าลืมว่าห้องชมรมมีทั้งแอลและคราม ฉันจึงยังไม่เปิดประเด็นให้ความอับอายที่ตัวเองแบกรับมานานหลายชั่วโมงเล่นงานซ้ำสอง และมากกว่าอะไรทั้งหมด ฉันดันบังเอิญสบตากับครามที่นั่งไถโทรศัพท์ตรงมุมหนึ่งของห้องโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาทำให้ฉันนึกถึงภาพเหตุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม