บทที่4.3

1220 คำ

“เพราะฉันรู้เหตุผลที่เธอไม่ไปไง” แอลเอาขาลงจากแฮนด์รถ ก่อนตรงมาหาฉันแล้วรักษาระยะห่างไว้พอประมาณ “ไอ้ครามใช่ไหม?” “อย่ามายุ่ง” ฉันเบี่ยงตัวไปอีกทาง ทว่าแอลมือไวกว่า เขาใช้นิ้วเกี่ยวคอเสื้อนักศึกษาของฉันจากทางด้านหลัง ทำเอาร่างกายหยุดเคลื่อนไหวจากแรงรั้งนั้นอย่างช่วยไม่ได้ บัดซบจริง... “ถ้าบอกว่าจริง ๆ แล้วไอ้ครามมันก็อยากให้เธอไป เธอจะเชื่อปะ” “...” เชื่อก็โง่แล้วเหอะ “ถ้าคำตอบของเธอยังเหมือนเดิม เห็นทีคงต้อง...” โทนเสียงขี้เล่นทว่าน่าขนลุกดังขึ้นเมื่อเห็นว่าปฏิกิริยาโดยรวมของฉันไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ “รับบทคนเลวสักหน่อยแล้ว!” ฉันปวดหัวมาก ประสาทแทบกิน! เพราะหลังจากแอลประกร้าวขอรับบทคนเลว เขาก็สวมวิญญาณโจรกระชากฉันขึ้นบิ๊กไบก์ของตัวเองที่จอดอยู่ไม่ไกลในทันที เขาขับรถเร็วชนิดว่าอีกหน่อยความตายคงถามหา ถ้าเส้นทางนั้นมีการตั้งด่านขึ้นมา ฉันจะไม่แปลกใจสักนิดหากบทลงเอยจบลงด้วยการโดนค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม