“สร สรนี่เหนือนะ สรไม่คิดจะทักทายกันหรือไง พวกเราเป็นห่วงสรนะ ทำไมทำแบบนี้ ไหนจะแอบมาอยู่ที่นี่ ปล่อยให้พวกเราตามหาสร จนหมดหวังแล้วนะ สรทำแบบนี้ได้ไง” คำตัดพ้อพร้อมสายตาต่อว่า ทำให้ภัศสรรู้สึกปวดหัวหนึบ
เธอเหลือบมองแผ่นหลังหนาของณภกรณ์ ต้องการขอความช่วยเหลือ อยากให้เขาพูดอะไรสักอย่าง เพื่อเธอจะได้ไม่ต้องตอบเอง เพราะทุกอย่างที่อีกคนตัดพ้อมาที่เธอ เธอไม่เข้าใจทั้งหมด หากแต่ณภกรณ์กลับยืนจ้องหน้าคนพูดเขม็ง
“คุณจะมาพูดพล่ามอะไรกับเมียผม กลับไปที่ของคุณได้แล้ว” คำกล่าวอ้าง ทำให้น้ำเหนือรู้สึกใจฝ่อไปได้เหมือนกัน แต่ก็เพียงเสี่ยวนาที เพราะเขาเชื่อคำพูดภัศสรก่อนหน้านั้นมากกว่า เป็นไปไม่ได้ ที่ภัศสรจะแต่งเรื่องโกหกเขา เพราะไม่ใช่แค่หล่อนเพิ่งพูด ก่อนหน้านี่ หลายครั้งที่หล่อนเคยพูดกับเขาไว้
“สรอย่าไปเชื่อเขานะ ไหนสรบอกว่าเขาไม่ได้รักสร สรก็ไม่ได้รักเขา แล้วทำไมถึงตามมาอยู่กับเขาได้ล่ะ?”
ครานี้ค
