ไฮโซนินกับชาบูสายพานแบบบุฟเฟต์ของเขา ทำเอาเจ้าตัวยิ้มอ่อนเพราะไม่เคยกิน คราแรกนึกว่าดอกหญ้าจะเลือกร้านโอมากาเสะหรือภัตตาคารหรูแบบพรีเมียมเสียอีก
“ไม่อร่อยเหรอคะ”
“เปล่าครับ”
“แล้วทำไมไม่กินล่ะคะ” เธอกินจนพ่อครัวที่ทำหน้าที่เติมของบนสายพานมองแล้วมองอีกว่าเมื่อไหร่จะอิ่มเสียที ส่วนธนินกินไปได้สามคำเองกระมัง
“คือ..”
“ไม่เคยกินเหรอคะ”
“ครับ”
ลืมไปเลยว่าเธอมากับไฮโซ ธนินคงไม่คุ้นชินกับอะไรแบบนี้ “มาค่ะ เดี๋ยวหญ้าจัดการให้น้า”
“ขอบคุณนะครับ” ดอกหญ้าหยิบเนื้อบนสายพานใส่หม้อให้เขา เธอแนะนำว่าอะไรอร่อย ซึ่งไม่รู้หรอกว่าอร่อยจริงไหม เพราะมัวแต่มองผู้หญิงที่มาด้วยเพลินจนไม่รู้รสชาติอาหารที่อยู่ในปาก รู้ตัวอีกทีท้องก็แน่นแล้ว
“เป็นไงคะ อร่อยไหม”
“ไม่รู้ มัวแต่มองคุณ คุณน่ารัก”
ขออนุญาตถอนหายใจพร้อมกลอกตามองบนค่ะ “เฮ้อ”
“ถอนหายใจใส่ผมเฉยเลย”
“ไหนบอกจะเป็นเพื่อนกันไงคะ ทำไมหยอดไม่มีพักเลยล่
