สิ้นหวัง
ทว่าดอกหญ้ายังคงพยายาม
สองวันต่อมาหลังจากนายแพทย์น่านฟ้าบอกตัดความสัมพันธ์ หญิงสาวทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เธอทำเหมือนที่เคยทำ ทำอาหาร ดูแลบ้าน ดูแลผู้ชายที่ตนรักเป็นอย่างดีเหมือนอย่างเดิม
เหมือนเดิมแต่กลับให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป..
“หยุดเถอะครับหญ้า ผมอึดอัดนะที่คุณทำอย่างนี้”
มือที่จับเตารีดพลันชะงัก ดอกหญ้าถอดปลั๊กที่เสียบกับเต้ารับออก เธอเงยหน้าขึ้นมองนายแพทย์น่านฟ้า ส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม เป็นยิ้มที่ฝืนที่สุดเท่าที่จำได้ “ให้หนูทำเถอะนะคะ ทำเหมือนอย่างที่ผ่านมา”
“ไม่ว่าคุณจะพยายามแค่ไหน แต่ผมก็ไม่รู้สึกอะไรกับคุณอยู่ดี” เขาซาบซึ้ง ทว่าไม่ได้รัก ดอกหญ้าไม่วันแทนที่รวินท์วิภาได้
“ให้โอกาสหนูได้ไหมคะ ให้หนูได้ทำทุกอย่างเพื่อพี่น่าน”
“ผมไม่อยากให้คุณเสียเวลาดอกหญ้า”
เวลาเป็นสิ่งมีค่า ที่มากกว่าคือความรู้สึกที่พังยับเยิน แต่จะให้เดินออกจากชีวิตนายแพทย์น่านฟ้า เธอทำ
