“หญ้าครับ”
“พี่น่าน..” เธอถอยห่างจากน่านฟ้าในระยะที่เงยหน้าสบตาชายหนุ่มได้ชัดเจน “มีอะไรหรือเปล่าคะ”
ดอกหญ้าเป็นคนฉลาด เพียงความผิดแผกแปลกไปเล็กน้อยเธอก็สัมผัสได้ ไฉนกลับไม่รู้เลยว่าที่ผ่านมาระหว่างเราคืออะไร “หญ้าเคยถามผมใช่ไหมว่าน้องสาวผมจะย้ายเข้าไปอยู่คอนโดฯ เมื่อไหร่”
“ค่ะ”
“น้องสาวผมจะย้ายเข้าไปอยู่คอนโดฯ วันนี้ครับ”
“กี่โมงคะ เดี๋ยวหนูรีบโทร. บอกแม่บ้านให้เข้าไปทำความสะอาดรอ แล้วหนูขอเบอร์น้องสาวพี่น่านด้วยนะคะ หนูฝากกุญแจไว้ที่นิติบุคคลคอนโดฯ เดี๋ยวให้เขาเอาให้น้องสาวพี่น่านค่ะ”
ไม่อาจทนมองหน้าดอกหญ้าได้อีกต่อไป ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาจุกอยู่กลางอก สงสารดอกหญ้าทว่าไม่อาจปล่อยให้ระหว่างเราคาราคาซัง ก่อนรวินท์วิภาจะย้ายเข้า เขาต้องพาคนอาศัยออกไปจากที่นี่
“เบอร์น้องสาวพี่ ศูนย์แปด..”
ตัวเลขสิบหลักทำให้ดอกหญ้าแทบล้มทั้งยืน เธอจำได้ว่านั่นมันเบอร์มือถือตัวเอง “พี่น่านจำ
