บทที่ 10/2

997 คำ

“จริงคร้าบ คุณสวยที่สุดสำหรับผม เพราะโลกของผมมีแค่คุณคนเดียว” พูดออกไปจากความรู้สึกโดยไม่ทันได้ฉุกคิด สายตาที่มองมา บอกกับเธอว่าน่านฟ้าหมายความอย่างที่พูดจริงๆ ‘โลกของผมมีแค่คุณคนเดียว’ ทำดอกหญ้าใจฟูคับอก หญิงสาวรู้สึกเหมือนตัวเองลอยละล่องอยู่ในอากาศ สบายตัว สบายใจ อยากปล่อยตัวปล่อยใจรับความสุขที่สุดไว้นานๆ ทว่าเสียงสั่นครืดจากสมาร์ตโฟนนายแพทย์น่านฟ้าทำให้ดอกหญ้าฝันสลาย ‘ครับ’ ไม่กี่วินาทีหลังกดรับโทรศัพท์ ใบหน้าเรียบเฉยพลันเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา “มีอะไรหรือเปล่าคะพี่น่าน” เธอถามเมื่อเขาวางสาย “เด็กอายุสามเดือนตกเตียงขาหักน่ะครับ ผมต้องรีบไปที่โรงพยาบาลก่อนนะ” หลายครั้งที่เตรียมอาหารเช้าไว้แล้วนายแพทย์น่านฟ้ามีเคสด่วนเข้ามา ดอกหญ้าจึงมีแผนสำรองเป็นขนมปังง่ายๆ กับกาแฟไว้ให้หมอหนุ่มรับประทานระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาล “พี่น่านเตรียมตัวไปโรง’ บาลเลยค่ะ เดี๋ยวหนูรีบไปชงกาแฟให้” “ระว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม