“รับทราบครับผม!” พึ่งรู้นะเนี่ยว่าน่านฟ้าขี้หวงไม่หยอก
“ดีมาก ในฐานะที่คุณเป็นเด็กดี วันนี้อยากทำอะไร อยากได้อะไร ผมตามใจเต็มที่เลย”
หญิงสาววัยยี่สิบสี่ดีใจตาลุกจนเกือบเผลอกระโดดกอดนายแพทย์หนุ่มกลางห้างสรรพสินค้าไปแล้ว ดีที่ว่ายังยั้งการกระทำตัวเองไว้ได้ทัน จึงเพียงแค่ส่งยิ้มหวานขอบคุณผู้ใหญ่ใจดี “งั้นไปดูหนังกันไหมคะ หนูอยากดูหนัง”
“ได้สิครับ เรื่องอะไรดี”
ค่าตั๋วหนัง ค่าป๊อปคอร์นพร้อมน้ำอัดลม นายแพทย์น่านฟ้าจ่ายไปทั้งหมดหนึ่งร้อยยี่สิบบาทถ้วน เป็นราคาที่ถึงกับต้องถามดอกหญ้าซ้ำอยู่สองสามหนว่าใช่เหรอ จนกระทั่งดูหนังจบเรื่อง คุณหมอหนุ่มยังไม่หายสงสัยว่าทำไมถึงได้จ่ายน้อยจังจนต้องเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินข้างกันอีกรอบ
“หนังไม่สนุกเหรอคะพี่น่าน” เห็นน่านฟ้าขมวดคิ้วตั้งแต่ก่อนเดินเข้าโรงหนังแล้ว
“เปล่าครับ ผมแค่สงสัยว่าทำไมค่าตั๋วถูกจัง”
“โปรโมชันของบัตรเครดิตน่ะค่ะ ตั๋วหนังฟรีเดือนละหน
