เคลลี่เข้ามาที่บริษัทเป็นปกติอย่างทุกวัน แต่ที่ไม่ปกติก็คงจะเป็นการที่ดุจตะวันไม่ได้มาฝึกงานเหมือนอย่างเคย แต่อย่างน้อย ๆ ความสัมพันธ์ของเขากับเธอก็ถือว่าพัฒนาแบบก้าวกระโดด ถึงจะไม่ได้ลงสถานะชัดเจน แต่ก็ถือว่าเขามีโอกาสอยู่มากที่จะทำให้เธอกลับมายืนอยู่เคียงข้างกาย
ติ๊ง! ระหว่างที่กำลังนั่งอ่านเอกสารรายงานอยู่เสียงข้อความโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เมื่อเปิดดูก็เห็นว่าเป็นดุจตะวันส่งข้อความมาหา
/เย็นนี้คุณว่างไหมคะ หนูไปหาที่บริษัทได้ไหม/
อ่านจบเคลลี่ก็ไม่รอช้า รีบกดโทรศัพท์โทรไปหาเจ้าของข้อความทันที
/สวัสดีค่ะ คุณว่างอยู่หรือเปล่าคะ หนูรบกวนหรือเปล่า/ คำถามส่งมาเป็นชุดเมื่อเธอกดรับสาย
/ว่างสิ ฉันว่างกับซันเสมอแหละ ว่าแต่ซันมีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า/
/หนูแค่อยากจะไปหาคุณที่หน้าบริษัทค่ะ พอดีหนูมีอะไรจะให้/
/ถ้างั้น ซันก็มารอฉันหน้าบริษัทเวลาห้าโมงเย็นนะ จะได้ไปกินข้าวเย็นกันด้วย/
/ก็ได้ค่ะ แล
