บทที่ 13 เจ็บหน้าอกข้างซ้าย
สี่ชั่วโมงหลังถัดมาหลังจากที่ผมออกมาจากห้องที่มียาหยีอยู่จิตใจมันยังวุ่นให้คิดเกี่ยวกับประโยคสุดท้ายที่แม่งเสือกปล่อยออกมาจากปากโง่ๆ ของตัวเอง ทำไมผมต้องมีความรู้สึกเกรงใจด้วยวะทั้งๆ ที่เธอก็เป็นเพียงแค่เมียขัดดอก มันก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปหรือเปล่าที่เคยเจอมาถึงจะไม่เยอะเท่าไอ้พวกนั้นก็เถอะแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีหญิงเข้ามาให้เลือกโดยเฉพาะกลุ่มของพวกเรา
“ทะเลาะกับเมียมาไงครับ?”
ไอ้เร็นเข้ามานั่งที่พิงเก้าอี้ตัวที่ผมนั่งพร้อมกับใช้มือมันตบไหล่ผมอย่างเบาๆ ถือว่าเป็นการปลอบหรือไงวะ เมื่อตะกี้ยังเห็นจ้องยาหยีตาเป็นมันอยู่
“แม่ง! อยู่ในวงเหล้าอย่าถามเรื่องเมียได้ไหมวะ”
ผมทำหน้าเป็นเชิงหงุดหงิดเพื่อดูท่าทางของมันแล้วตอบคำถามเหี้ยๆ ที่ไอ้เร็นถามเมื่อตะกี้ออกไปอย่างเซ็งๆ แล้วมันก็ได้ผลเมื่อใบหน้าหล่อๆ ของมันเกิดอาการชะงัก
“ตอบแบบนี้แสดงว่าจริง ฮ่าๆ”
สายตาแข็งมันจับจ้องม
