“พี่ซาน หากอาเหว่ย... อยากให้ท่านจูบตรงนี้ ตรงนี้ และตรงนี้ก่อนดูดพิษ ท่านจะกล่าวหาว่า ข้าเหลวไหลเป็นคนน่าไม่อายหรือไม่” นางบอกเสียงสั่นๆ แผ่วเบา พร้อมชี้ไปยังริมฝีปาก ตรงยอดถันตั้งชัน และจุดหวามไหวแสนนุ่มนิ่มในร่มผ้าของสตรี
และเขาไม่ได้ตอบ หากนางจับปลายคางกลมมน หมุนช้าๆ อย่างนุ่มนวล เพื่อจูบริมฝีปากบางสีสดที่มีไอผะผ่าวร้อน
“อ๊ะ... อี้...”
ลู่ซินเหว่ยซาบซ่านเหลือเกิน แต่นางย่อมต้องร้องประท้วงคนตัวโต
“จูบข้าสิ มิใช่การใช้ลิ้น ดูดดุน ทั้งขบเม้ม พี่ซานเป็นคนตัวโตที่มักมาก และนิยมความรุนแรงโดยแท้!”
“อาเหว่ย... เจ้ารู้หรือไม่ในร่างกายข้า ยามนี้ถูกพิษร้ายเล่นงานอย่างหนัก มันทรมาน จึงทำสิ่งน่าละอายกับเจ้า โดยมิอาจยั้งใจ”
นางมองเขาตาโต มือใหญ่อีกฝ่ายเคลื่อนไหวรวดเร็ว จนร่างกายนางไร้อาภรณ์ใดๆ ปกคลุม
เมื่อกายสาวเปลือยเปล่า จึงเขินอาย ทว่านางเร่าร้อนไปทุกสัดส่วน
ลู่ซินเหว่ยหวิวไหว กลี
