12 นางบำเรอ NC++
1990 คำ
เธอกวาดสายตามองไปรอบสถานที่ไม่คุ้นเคยด้วยความหวาดหวั่น รอบตัวมีชายฉกรรจ์รูปร่างกำยำเดินตามขนาบทุกฝีก้าวจนรู้สึกไม่เป็นตัวเอง ครั้นจะเอ่ยถามก็ไม่กล้าพอ เพราะใบหน้าแต่ละคนดูนิ่งและไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
“นายรออยู่ข้างใน” เมื่อเดินมาถึงประตูขนาดใหญ่ของห้องหนึ่ง ชายฉกรรจ์ที่เดินนำก็หยุดแล้วหันมาบอกเบลินดา ก่อนทั้งหมดจะเดินออกไป ทิ้งหญิงสาวเอาไว้คนเดียว
เธอรวบรวมความกล้าเอื้อมมือไปเปิดประตู ค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ ภายในห้องเงียบและเย็นเฉียบจนทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย
ดวงตาคู่สวยกวาดสายตามองไปรอบห้องสี่โทนสีดำ ถ้าให้เดา ห้องนี้คงเป็นห้องทำงาน เพราะสังเกตจากการตกแต่งและมีโต๊ะทำงานตั้งอยู่มุมหนึ่ง
“มาแล้วเหรอ”
เฮือก! น้ำเสียงเย็นเยียบที่ดังเข้าประโสตจากข้างหลังทำให้เธอสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ สองเท้าถอยออกห่างจากเจ้าของการกระทำดังกล่าวอย่างรวดเร็ว
ทำไมเขาถึงชอบมาไม่ให้ซุ้มให้เสียงตลอดเลย…
“หึ…” ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มพร้อมส่งเสียงออกมาในลำคอ เริ่มเคลื่อนร่างกายเข้าไปใกล้เบลินดา
“พะ…พี่อลันจะทำอะไร” เธอเอ่ยถามอย่างไม่ไว้ใจ สองเท้าถอยออกห่างจากเขาที่ไล่ต้อนมา แววตาเริ่มจุดประกายความกลัวออกมาอย่างชัดเจน
“กำลังคิดหาวิธีลงโทษคนอวดดีอย่างเธอ”
“เบย์ยังไม่ได้ทำอะไรเลย พี่อลันจะมา…ว้าย!” เธออุทานเสียงหลงก่อนจะเอื้อนเอ่ยจบ เพราะเขาใช้มือผลักเธอจนร่างกายกระแทกลงโซฟาข้างหลังโดยไม่ทันตั้งตัว
มาเฟียหนุ่มวางมือทั้งสองลงแขนที่วางพาดแขนโซฟาตัวเล็กที่เบลินดานั่งอยู่ ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนลงมาเสมอกับใบหน้าหวานละมุน
“….” เธอเบือนใบหน้าไปจากเขาพลางเม้มริมฝีปากเข้าหากัน กลิ่นบุรุษจากกายเขาทำให้หัวใจไหววูบ เคยอยู่ใกล้เขาในระยะประชันชิดแบบนี้มาหลายครั้ง หากแต่ไม่มีครั้งไหนทำให้เธอรู้สึกชินได้เลย
ยังคงใจเต้นแรงเสมอเมื่อเขาทำอะไรแบบนี้ด้วย…
“พี่อลันให้เบย์มาหา มีธุระอะไรคะ” เธอถามโดยไม่มองหน้าเขา “แล้วทำไมพ่อของเบย์มาอยู่กับพี่อลันได้”
“พ่อเธอติดหนี้ฉันอยู่ล้านนึง”
“ละ…ล้านนึง!” เธอเบือนกลับมามองเขาพร้อมทวนจำนวนเงินมหาศาลนั้นอีกรอบ “เป็นไปได้ยังไงคะ ทำไมมันมากขนาดนั้น”
“ตอนแรกก็ไม่ได้มากหรอก แต่เพราะพ่อเธอไม่ยอมจ่าย ดอกเบี้ยมันเลยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยังไงล่ะ”
“แล้วตอนนี้พ่อเบย์อยู่ไหน”
“ไม่ได้อยู่ที่นี่”
“เบย์อยากเจอพ่อ”
“ไว้เสร็จธุระของเรา แล้วฉันจะให้เธอเจอพ่อ”
“พี่อลันไม่ได้ทำอะไรพ่อของเบย์ใช่ไหม”
“หึ เห็นฉันเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยรึไง”
แน่นอน นับตั้งแต่วันที่เห็นเขาลั่นไกใส่ชายคนนั้น เธอก็ไม่สามารถมองเขาในแบบเดิมได้อีกต่อไป คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าทำเรื่องโหดเหี้ยมแบบนั้น พอได้ยินข่าวว่าพ่อเธออยู่กับเขา ก็อดทำให้เธอรู้สึกหวาดระแวงกับเขาไม่ได้
“ฉันมีข้อเสนอมายื่นให้เธอ ถ้าเธอตกลง พ่อเธอจะปลอดภัย..”
“ข้อเสนออะไรคะ?”
“มาเป็นนางบำเรอบนเตียงให้ฉัน แล้วฉันจะไว้ชีวิตพ่อของเธอ”
“นี่ถึงขั้นต้องเอาพ่อของเบย์มาขู่กันเลยเหรอคะ”
“ไม่ได้ขู่ แต่ชีวิตของพ่อเธอ…ฉันคือคนลิขิต”
“จิตใจพี่อลันทำด้วยอะไรคะ ทำไมถึงได้…” เธอไม่พูดต่อ เพราะยิ่งพูดยิ่งปวดหัวใจ แค่นึกย้อนกับทุกการกระทำของเขาที่ผ่านมา ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังและเสียดายความรู้สึกดีๆ ที่เคยมอบให้
“ถ้าเธอตกลงรับข้อเสนอของฉัน ฉันจะปิดบัญชีหนี้ทุกคนที่พ่อเธอติดเอาไว้ให้”
“….”
“ชีวิตพ่อเธอ อยู่ที่เธอจะเลือกแล้วนะว่าจะเอายังไง” อลันเลื่อนมือขึ้นมาเชยคางเล็กขึ้นให้สบตาด้วย นัยน์ตาดำขลับในยามมองเบลินดาเต็มไปด้วยร้ายกาจ
เธอนิ่งเงียบ หากตกลงรับข้อเสนอ เธอก็กลายเป็นของเล่นบนเตียงระบายอารมณ์ความใคร่ของเขาเพื่อแลกกับหนี้ที่พ่อตัวเองก่อ บางครั้งก็แอบน้อยใจในโชคชะตา ว่าทำไมชีวิตของเธอถึงเป็นแบบนี้
ขณะที่เพื่อนคนอื่นๆ ต่างได้รับโอกาสเรียนต่อมหาลัยและทำตามความฝันตัวเอง หากแต่เธอกลับไม่ได้รับสิทธิ์นั้น ทันทีที่เรียนจบมัธยมปลาย เธอก็ออกมาหางานทำเพื่อรับผิดชอบค่าใช้จ่ายภายในบ้านและส่งเสียน้องชายเรียน อีกทั้งยังต้องรับผิดชอบหนี้สินที่พ่อก่อ
ทำไมโลกใบนี้ช่างใจร้ายกับเธอแบบนี้…
“เงียบแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
“เบย์มีทางเลือกอื่นด้วยเหรอคะ”
“หึ…คิดว่าไม่น่ามีนะ” เขาปล่อยมือออกจากคางเบลินดา เลื่อนมือลงมายังกระดุมเสื้อ ค่อยๆ ปลดเม็ดกระดุมออกทีละเม็ดจนเริ่มมองเห็นร่องอก
เบลินดาไม่ได้ขัดขืนกับการกระทำของอลัน แม้ลึกๆ จะแอบเสียใจอยู่ไม่น้อย เธอกล้ำกลืนฝืนให้เขาทำแบบนั้นเพื่อรักษาชีวิตของคนเป็นพ่อ
มือเล็กจิกเข้าหากันแน่นเมื่อริมฝีปากอลันแนบสัมผัสลงลำคอ ความรู้สึกสยิววิ่งปราดเข้ามาเล่นงานจนทำให้เธอส่งเสียงร้องเบาๆ ในลำคออย่างลืมตัว
“อื้อ…” หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ทุกแรงขบเม้มจากริมฝีปากหยักได้รูปของอลันทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง ร่างกายสะดุ้งโหยงเมื่อมืออลันสอดเข้ามาสัมผัสขาอ่อนแล้วจับแยกออก
เธอเริ่มกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงน่าอาย หลังจากถูกมือของอลันสัมผัสจุดอ่อนไหวผ่านกางเกงชั้นใน สัมผัสของเขาทำให้ร่างกายเธอคล้ายกับจะหลอมละลายลงเสียตอนนี้
“อ๊ะ~” ริมฝีปากหยักได้รูปครอบลงยอดปทุมถันสีระเรื่อ นั่นทำให้เบลินดาเผลอส่งเสียงครางออกมาโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวจิกมือลงที่วางพาดแขนของโซฟาตัวเล็กที่ตนนั่งอยู่แน่น เริ่มรู้สึกหน่วงบริเวณท้อง
“อืม…” เขาใช้ลิ้นตวัดเลียไปมาตรงยอดอกสีระเรื่อ พร้อมกับดูดดุนสลับกันไป กลิ่นหอมจากร่างกายเบลินดาพานจุดประกายอารมณ์ปราถนาในกายของเขาให้เริ่มทำงาน
มาเฟียหนุ่มสอดมือเข้าไปถอดกางเกงชั้นในของเบลินดา จับเรียวขาทั้งสองแยกออกจากกัน สายตาคมเข้มจ้องมองความสวยงามตรงหน้าด้วยความหลงใหล ผิดกับหญิงสาวที่เบือนหน้าไปทางอื่นด้วยความเขินอาย
“อื้อ!” เบลินดาสะดุ้งเฮือกขึ้นเมื่อความเสียวซ่านวิ่งปราดไปทั่วร่างกายประหนึ่งถูกกระแสไฟฟ้าแรงสูงช๊อต เธอกัดนิ้วตัวเองแล้วส่งเสียงดังอืออึงในลำคออย่างทรมาน
อลันใช้นิ้วเรียวยาวแยกกลีบกุหลาบออกแล้วละเลงเรียวลิ้นลงจุดอ่อนไหวอย่างช่ำชอง จนน้ำหวานเริ่มไหลซึมออกมา สายตาคมเข้มช้อนมองเบลินดาที่มีใบหน้าบิดเบี้ยวอย่างทรมานจากการกระทำของตน
“อ๊ะ…อ๊า~”
เสียงครางของเบลินดาพลอยทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกปวดหนึบตรงกลางกายไม่น้อย หญิงสาวเลื่อนมือลงมาขยุ้มกลุ่มผมสีดำของอลันเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่ประเดประดังเข้ามาเล่นงาน
“มะ…ไม่ไหวแล้ว…” เบลินดาบอกเสียงสั่น
อลันผละใบหน้าออกจากหว่างขาเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายใกล้เสร็จสุขสม อาการค้างทำให้เบลินดารู้สึกเหมือนถูกปล่อยตกจากที่สูง
“ค้างเหรอ?”
“….” เธอไม่ตอบ ใบหน้าเบือนหนีไปจากเขา การกระทำของเขาที่ผ่านมาทำให้เธอรู้สึกทรมานร่างกายไม่น้อย อีกทั้งยังเผลอมีความสุขตามทั้งที่ไม่ควรรู้สึก
มาเฟียหนุ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าบนร่างกายตัวเองออกทุกชิ้น สายตาดุจนักล่าจ้องมองเบลินดาไม่ละไปไหน เขาหยิบเครื่องป้องกันมาแล้วใช้ปากฉีก ก่อนจะสวมใส่ลงแก่นกายขนาดใหญ่
“อ๊ะ!” เธอร้องเสียงเมื่อเขากระชากตัวเธอขึ้นจากโซฟาตัวเล็กแล้วเหวี่ยงลงโซฟาตัวยาวที่อยู่ไม่ไกลกัน เธอมองแก่นกายขนาดใหญ่ของเขาด้วยความหวาดกลัว
อลันถอดกระโปรงเบลินดาออก ก่อนจะเข้ามานั่งกลางหว่างขาหญิงสาวแล้วจับแก่นกายจ่อไปยังร่องรักปริ่มน้ำหล่อลื่น จากนั้นสอดใส่เข้าไปทีเดียวสุดความยาว
สวบบ
“อื้อ!!!” ความเจ็บปวดวิ่งปราดเล่นงาน หลังจากแก่นกายขนาดใหญ่ถูกสอดใส่เข้ามา เธอยกมือขึ้นดันหน้าท้องแกร่งในตอนที่เขาโน้มลงมาซุกไซ้ลำคอ “จะ…เจ็บ”
“อืมม…” เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่เบลินดาเอ่ย เริ่มเคลื่อนไหวส่วนล่างไปมา ภายในที่กำลังตอดรัดแก่นกายทำให้เขารู้สึกเสียวและทรมานไม่น้อย
เธอเบือนใบหน้าไปอีกทาง เริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัสจากเขาโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดในตอนแรกถูกแทนที่ด้วยความเสียวจนเผลอจิกข่วนร่างกายเขา
“อ๊า…บอกแล้วไงว่าห้ามจิกหรือว่าข่วนฉัน”
“อึก…” เธอเลื่อนมือขึ้นมาจับมืออลันที่กำลังบีบลำคอตัวเองอย่างไม่แน่นมากนักออก แม้เขาไม่ได้ลงแรงมาก หากแต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกกลัวและหวาดระแวง
“ถ้ายังบอกไม่ฟัง…ระวังจะโดนดี” เขาปล่อยลำคอเบลินดาเป็นอิสระ เพิ่มแรงกระแทกให้เร็วขึ้นกว่าเดิม
แก่นกายขนาดใหญ่ที่กำลังเสียดสีไปมากับร่องรักคับแคบพานทำให้หญิงสาวรู้สึกแสบคันปนจุกไม่น้อย มิหนำซ้ำยังในยามที่ส่วนหัวเห็ดกระแทกโดนจุดกระสันยังทำให้เธอรู้สึกเสียวจนทรมานไม่ทั่วร่างกาย
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!
“อ๊ะ…อ๊า~” เธอนอนครางออกมาด้วยความทรมานพลางเกร็งหน้าท้องแบนราบในตอนถูกอลันกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามา พยายามไม่เคลิ้มตามไปกับบทรักของเขา แต่ทว่ากลับทำไม่ได้
สายตาคมเข้มก้มมองแก่นกายที่กำลังผลุบโผล่ไปมาภายในร่องรักคับแคบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วครางเสียงกระเส่า ใบหน้าทรมานแสนเซ็กซี่ของเบลินดา ช่างกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาในกายเขาได้ดีไม่น้อย
เบลินดาถูกจับให้อยู่ในท่าคลานเข่า หญิงสาวสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อถูกฝ่ามือหนาของอลันฟาดลงแก้มก้นจนเป็นรอยนิ้วมือทั้งห้า
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!
“อึก..อ๊ะ~” แรงกระแทกจากอลันทำให้เธอรู้สึกเสียวสะท้านไปทั่วร่างกายไม่น้อย เธอจิกมือลงเบาะโซฟาเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ออกมา
อลันจับแขนทั้งสองของเบลินดาเข้ามาหาตัวเองพร้อมกระแทกกระทั้นแก่นกายใส่ร่องรักอย่างรุนแรง ขณะที่ริมฝีปากกำลังขบเม้มลำคอระหงขาวเนียนจนเป็นรอยแดงช้ำ
ภายในที่เริ่มบีบรัดถี่ๆ ทำให้เขารู้ว่าเบลินดาใกล้เสร็จสุขสม เขาเร่งจังหวะ ไม่นานนักเบลินดาก็เกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขออกมาแล้วพลอยทำให้เขาเสร็จสุขสมตามไปด้วย
“อร้าย!!”
“อ๊า!!”
น้ำรักสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยใส่เครื่องป้องกันทุกหยาดหยด อลันค่อยๆ ดึงแก่นกายขนาดใหญ่ออก พร้อมรูดเครื่องป้องกันออกมาแล้วทิ้งลงถังขยะ ก่อนจะหยิบอันใหม่มาใช้ปากฉีกแล้วสวมใส่ลงแก่นกายอีกครั้ง
“ยะ…ยังไม่พออีกเหรอคะ?”
“แค่รอบเดียวมันจะไปสนุกอะไร”
“แต่เบย์ไม่ไหวแล้ว…”
“แล้วยังไง เพราะนั่นมันเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของฉัน”
มาเฟียหนุ่มสอดใส่แก่นกายเข้าไปในร่องรักอีกครั้งหลังจากเอื้อนเอ่ยประโยคนั้นจบ บทรักอันเร่าร้อนเริ่มต้นขึ้นอีกรอบ โดยไม่รู้เลยว่า…จะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่
- ผู้เขียน
