25
ป “เที่ยงแล้ว ฉันจะไปกินข้าว หิวข้าว”
“ฉันก็หิว” เขาพูด คลายอ้อมกอดเล็กน้อย “แต่หิวเธอนะ กินเธอก่อนล่ะกันแล้วค่อยกินข้าว อยากตั้งแต่อยู่ในทะเลแล้ว”
อริศราอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเขาจะมีอะไรกับตนกลางวันแสกๆ
“แต่นี่มันตอนกลางวันนะ ลามกไม่เลือกเวลา”
“ของแบบนี้ไม่มีเวลาแน่นอนหรอก อยากตอนไหนก็ตอนนั้น แล้วตอนนี้ฉันก็อยากกินเธอ อีกอย่างที่เธอควรจำไว้ เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธฉัน”
ยังไม่ทันที่อริศราจะเอ่ยคำใด ริมฝีปากหนาก็แนบปิดปากสาวอย่างรวดเร็ว เขาบดเคล้ากลีบปากสวยรุนแรงคล้ายลงโทษ หล่อนปากชาไปเป็นแทบ จุมพิตครั้งนี้ต่างกับจุมพิตตอนสายในทะเล มีแต่ความหยาบกระด้าง แม้ว่าจะเจ็บระบมปากเพียงใด อริศราก็ต้องอดทน
“เดี๋ยวค่ะ” หล่อนห้ามด้วยเหตุผลบางอย่าง
“ทำไม จะเก็บไว้ให้ใคร” เขาอารมณ์ขุ่น
“ประตูห้องยังไม่ล็อก หน้าต่างก็ยังไม่ปิด”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่” เมืองแมนรู้ว่าจะจัดการเรื่องที่อริศราเป็นกังวลอ
