22
“แล้วคุณจะพาฉันไปไหน ฉันหิวข้าวแล้ว อยากกินข้าว”
อริศราพูดตามตรง เมื่อคืนเสียพลังงานไปมาก เช้ามาก็ต้องทำงานบ้านอีก ตอนนี้ท้องร้องเป็นเพลงสากล ประท้วงอาหารเสียงดังโครกคราก
“ก็นี่ไง กำลังพาไปกินมื้อเช้า รับรองอิ่มแน่”
เขาพูดแฝงความหมาย เดินไปติดเครื่องยนต์เรือ แล้วรีบเร่งขับมันออกไป อริศรามองชายฝั่งที่ห่างออกไปทุกทีด้วยใจหวาดหวั่น เมืองแมนโหดเหี้ยมป่าเถื่อน หากจับตนโยนลงไปในทะเลมีหวังตายแน่ๆ เนื่องจากหล่อนว่ายน้ำไม่เป็น
เมืองแมนที่กำลังขับเรือ หันมองผู้โดยสารจำเป็นที่นั่งทำหน้าตาตื่น มองทะเลตลอดเวลา ราวกับว่ากลัวคลื่นลม เขานึกสนุกอยากแกล้งคนช่างเถียง เขาขับขับเรือไปซ้ายทีขวาที ปาดไปปาดมา อริศรานั่งตัวเกร็ง หัวใจเต้นตุ้บๆ มือเกาะขอบเรือไว้แน่น
“คุณขับเรือดีๆ ได้ไหม ขับอย่างนี้เดี๋ยวเรือก็ล่มหรอก” อริศราเสียงสั่น
“ฉันก็ขับปกติ เวลาเครียดๆ ขับแบบนี้ตลอด สนุกดี” เมืองแมนพูดหน้าตาเฉ
