“เฮ้ย...อย่ามาแช่งกันดิเฮีย น้องเกลเป็นของผม และไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงแน่นอน...เข้าใจ๊”
เคร้ง!!
เสียงช้อนหล่นกระแทกจานเสียงดัง กว่าทุกคนจะได้สติ นริสก็เดินไปถึงประตูหน้าบ้านแล้ว เตวิชญ์อ้าปากหวอ
สีหน้าเหวอสุดขีด ส่วนสาครก็มองตามหลังลูกชายคนโตไป ใบหน้าขรึมลง
นริสไม่เคยใช้อารมณ์กับคนในครอบครัวมาก่อน ถ้าคำพูดแค่นี้ทำให้หลุดได้ แสดงว่าไม่ปกติ มีอะไรที่เขาไม่รู้หรือเปล่า
วันเริ่มต้นทำงานของเกวลิน เตวิชญ์ขันอาสาขับรถไปส่งถึงออฟฟิศ และบอกจะเป็นคนคอยรับส่งเธอทุกวัน จนหญิงสาวต้องออกปากห้ามด้วยความเกรงใจ
หากวันไหนยุ่งหรือมีธุระก็ไม่เป็นไร เพราะลุงเดชคนขับรถของฟาร์มต้องมาส่งป้าหมอนที่บ้านใหญ่ทุกเช้า ก่อนไปทำงานที่ฟาร์มโคนม เธอติดรถไปด้วยก็ได้ ยังไงก็จะไปที่เดียวกันอยู่แล้ว เตวิชญ์ก็ยังยืนยันจะรับส่งเธอให้ได้ เกวลินจึงคร้านจะขัดใจ
ตลอดเวลาที่นั่งรถมาด้วยกัน เตวิชญ์ก็คอยแนะนำ และบอกเล่ารายละเ
