10 เปลี่ยนเป็นคนใหม่
1254 คำ
“พูดเรื่องสาวๆ ของพี่เค้าก็นึกขึ้นมาได้ ป่านนี้ยัยน้องเกลเป็นไงบ้างไม่รู้ คงรู้ตัวแล้วมั้งว่าคนที่พานางขึ้นห้องเป็น
พี่วุฒิ ไม่ใช่พี่สายชล ฮ่า ฮ่า” เสียงหัวเราะสะใจกับความโชคร้ายของคนอื่น แต่มันช่างบาดใจผู้ถูกกระทำยิ่งนัก
“จะว่าไปก็น่าสงสารน้องเค้านะ คงเสียใจแย่” วรรณวิสาพูดน้ำเสียงเห็นใจ
“จะไปสงสารนางทำไม เฉิ่มเชยขี้เหร่ปานนั้น ได้เป็นเมียน้อยพี่วุฒิก็ดีถมเถแล้ว แต่ไม่รู้นางได้แค่พี่วุฒิ หรือได้ทั้งกลุ่ม เพราะคืนนั้นเห็นลูกน้องพี่แกเดินตามขึ้นไปตั้งสองคน”
“เธออย่าพูดไปนะ เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าเราปล่อยข่าวให้น้องเค้าเสียหาย”
“ก็แหมมันคันปากนี่นา ไม่รู้นางไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าพี่สายชลจะแล หน้าตาก็งั้นๆ แถมแต่งตัวก็เฉิ่มเชย แว่นตาที่นางใส่น่ะ ดูไกลๆ ก็นึกว่าเอาแว่นขยายมาแปะไว้บนหน้า” แอนนี่เหยียดยิ้มออกมาอย่างดูถูก
“แต่นางหุ่นดีนะ ไม่เห็นเหรอคืนนั้นที่ผับนางใส่ชุดเด็ดมาก ผู้ชายนี่มองกันเต็มเลย โดยเฉพาะพี่วุฒิ เห็นจ้องตาเป็นมัน” วรรณวิสาแย้งเพื่อนสาว
“มีดีที่นมใหญ่แค่นั้นแหละ แต่ฉันว่าใหญ่ไปก็ไม่สวยหรอก ต้องแบบเธอสิกำลังดี ใส่เสื้อผ้าอะไรก็สวย”
“บ้า!...ไม่ต้องมาชมฉันหรอก ถ้าเลือกได้ก็อยากได้หน้าอกหน้าใจแบบน้องเค้าเหมือนกันแหละ”
“เป็นแบบเธอก็ดีแล้วยัยสา ไม่ต้องไปอยากได้เหมือนนางหรอก นมใหญ่แล้วไง พี่สายชลเค้าก็ไม่แล อย่างว่านะ ขืนต้องเดินควงไปไหนมาไหน คนอื่นเห็นคงมองว่าพี่สายชลโดนของ หรือไม่ก็เป็นหนุ่มบาร์โฮสแน่ๆ”
“แอนนี่เว่อร์แหละ”
“ก็มันจริง นางก็ไม่ดูสารรูปตัวเองเลยน้า เฉิ่มเชยขนาดนั้น ยังกล้าฝันสูงจะเป็นแฟนพี่สายชล มันต้องอย่างเธอสิ ค่อยดูสมน้ำสมเนื้อ น่าเดินควงมากกว่า”
“ไม่ขนาดนั้นหรอก”
“จริง!” แอนนี่จ้องมองเพื่อนสาว ที่นับวันจะสวยขึ้น ยิ่งได้ควงสายชล ก็ยิ่งดูเหมาะสม และโดดเด่นทั้งคู่ “แต่จะว่าไป นางก็กำไรมากกว่าเธอนะสา” แอนนี่ก้มลงกระซิบกระซาบ ทำให้เพื่อนสาวอยากรู้
“ทำไม?”
“ก็นางมีแฟนครั้งเดียวตั้งสามคน...เธอคิดดูสิ ถึงนางจะเฉิ่มเชย แต่ก็มีหนุ่มๆ มารุมชอบ จะดูถูกนางไม่ได้นะ”
“คงไม่หรอกมั้ง พี่วุฒิเค้าก็ดูชอบจริงๆ นะ คงหวงไม่ยอมให้คนอื่นแตะหรอก”
“หวง!...หวงในฐานะเมียน้อยน่ะเหรอ”
“ก็...อย่างน้อยพี่วุฒิเค้าก็รักจริงไง” เมื่อทาลิปกรอส ลงไปเป็นขั้นตอนสุดท้าย ริมฝีปากอวบอิ่มก็ดูฉ่ำวาวสวย มือจัดรวบอุปกรณ์แต่งหน้าทั้งหมดยัดใส่กระเป๋าใบเล็ก
“ทำไมเธอรู้ว่าพี่วุฒิเค้าชอบจริง เฮียแกอาจจะแค่อยากกินเล่นๆ ก็ได้” แอนนี้ยังสนใจเรื่องของเกวลินไม่เลิก
“ไม่หรอก ก็พี่ชลบอกว่าคืนนั้นพี่วุฒิเค้าถามเรื่องน้องเกล”
“เอาจริงๆ นะสา ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ชลคิดไรกับยัยน้องเกลเปล่า” แอนนี่ถามเพราะอยากรู้จริง
คำถามตรงใจกับคนที่นั่งนิ่งรอฟังในห้องน้ำ อยากรู้เช่นกัน ว่าเขาคิดยังไง ถึงแม้จะไม่ได้ยินจากปากรุ่นพี่โดยตรงก็ตาม
“พี่ชลเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับน้องเค้า แต่ไม่สนิทหรอก พี่เค้าแทบจะจำหน้าไม่ได้ มาเจออีกทีที่บริษัท น้องเค้าเข้ามาทัก แนะนำตัว ก็เลยพอจะจำได้”
“อ๋อ...เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าเค้าเคยเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน มิน่ายัยน้องเกลถึงทำตัวสนิทกับพี่สายชล”
“ที่เห็นเหมือนสนิทกันน่ะ ไม่ใช่หรอก มีแต่น้องเค้าชอบทำตัวสนิท เอาของกินมาฝาก ไม่รู้ตั้งใจหรือบังเอิญ แต่ก็บ่อย บางครั้งพี่ชลเบื่อๆ ไม่อยากเจอก็เลี่ยงไป”
“แล้วนางไม่เคยรู้เหรอ ว่าเค้ารำคาญจะตาย”
“คงไม่รู้มั้ง พี่ชลก็ไม่เคยปฏิเสธ ส่วนของฝากก็ไม่ต้องห่วงว่าจะเหลือทิ้ง พวกพี่วุฒิจัดการเรียบ”
“นางรู้คงดีใจน้ำตาไหล” แอนนี่หัวเราะด้วยความขบขัน
“พี่สายชลก็แบบนี้แหละ ไม่เคยปฏิเสธใคร ชอบทำดีกับทุกคน”
“ก็คนมันหล่อใจดีอ่ะนะ”
“หึ! ใจดีมากเกินก็ไม่ไหวหรอก”
“หวงเหรอ”
“แอนนี่!”
“จ้าๆ ไม่แซวก็ได้”
“จริงๆ แล้ว คืนนั้นที่ผับ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก พี่วุฒิ...”
“พี่วุฒิทำไม?” แอนนี่หันมาสบตาเพื่อนสาว สีหน้ากระตือรือร้นด้วยความอยากรู้
“คงกินของฝากเข้าไปเยอะมั้ง พอเห็นน้องเกลก็เลยปิ๊ง บอกว่าคนนี้พี่ขอ”
“ขอไปเป็นเมียน้อยน่ะสิ” แล้วแอนนี่ก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
ต่างจากคนที่นั่งอยู่ในห้องน้ำ ใบหน้าขาวซีดช็อคหนัก ราวกับโลกกำลังถล่มทลายลงมาตรงหน้า
ความหวังความฝันทุกอย่างพังทลายไม่มีชิ้นดี นอกจากเขาจะมีคนรักแล้ว สายชลยังไม่ใช่คนดีที่สุดของเธออีกต่อไป
ทำไมนะ ถึงมองไม่ออกว่าเขารังเกียจ หรือเธอกำลังหน้ามืดตาบอดอย่างที่นิรดาเคยด่าเคยว่า
น้ำตาค่อยๆ ไหลซึมออกมาด้วยความผิดหวัง เธอคิดเสมอว่าสายชลเป็นผู้ชายหล่ออบอุ่น และยังใจดีด้วย หลงเทใจให้รุ่นพี่จนหมด และคิดว่าเขาก็คงเอ็นดูเธอไม่น้อย แต่เปล่าเลย...เธอมองเขาผิดไป
นอกจากจะไม่สนใจแล้ว สายชลยังเมินเฉยปล่อยให้เพื่อนของเขาพาเธอไปย่ำยีโดยไม่คิดขัดขวาง ไม่คิดสงสารหรือเห็นใจลูกผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอ...น่าสมเพช
มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตา เมื่อได้ยินเสียงทั้งคู่เดินออกไปจากห้องน้ำแล้ว ก่อนจะผลักประตูออกมา ขาแทบหมดแรงเดิน ผิดหวัง เสียใจ นี่เธออกหักใช่ไหม
เกวลินเดินไปที่อ่างล้างหน้า ถอดแว่นตาออก มือกดเปิดก๊อกล้างหน้า ให้น้ำเย็นมันช่วยล้างน้ำตาโง่ๆ ออกให้หมด ต่อไปนี้จะไม่มีพี่สายชลแสนดีของเธออีกแล้ว
...พอกันที
หญิงสาวหยิบทิชชูมาซับหน้าจนแห้ง ดวงตาแดงก่ำ บวมเปล่งเล็กน้อย ก่อนจะหยิบแว่นตาขึ้นมาสวม แล้วจ้องหน้าผู้หญิงที่อยู่ในกระจก ใบหน้ารูปหัวใจ แว่นสายตาอันใหญ่บังไว้เกือบครึ่งหน้า
เธอใส่แบบนี้มาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ชอบเพราะมันใหญ่ดี พอตัดแว่นใหม่ก็เลือกแบบเดิมๆ ไม่เคยเปลี่ยน
สายตาจ้องมองไปยังจุดที่เคยคิดว่าเป็นปมด้อย หน้าอกอวบใหญ่เด่นสะดุดตา เธอมักจะเลือกสวมเสื้อผ้าตัวใหญ่เพื่อปกปิดมันไว้ตลอดตั้งแต่โตเป็นสาว
แต่เพราะคืนนั้นอยากสวย จึงเลือกใส่ชุดรัดรูปเน้นหน้าอกหน้าใจ ตามคำเชียร์ของคนขาย แต่มันกลับกลายเป็นเรื่องวิพากวิจารณ์สนุกปากของคนอื่น
...ยัยเฉิ่มงั้นเหรอ
- ผู้เขียน
