9 เบื้องหลัง
1217 คำ
“เสร็จยัง” ชายหนุ่มถามขึ้นเมื่อเสียงจากด้านหลังเงียบลง
“อื้อ”
เมื่อหันกลับไปมองก็เห็นเธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ด้วยชุดล่อเสือล่อตะเข้เมื่อคืน เห็นแล้วมันขัดหูขัดตายิ่งนัก
ก็เพราะไอ้ชุดนี้แหละ มันทำให้สติเขาหลุดเมื่อคืน
“ไม่มีชุดอื่นใส่หรือไง”
“ก็มีชุดเดียวที่ใส่เมื่อคืน จะให้ฉันเอามาจากไหนล่ะ” หญิงสาวตอบกลับน้ำเสียงสะบัด มือก็พยายามดึงชายกระโปรงสั้นเต่อลง ก็ยิ่งทำให้คอเสื้อคว้านลึกลงกว่าเดิม จนต้องหยุด...ช่างเหอะ
“เอานี่ไป” นริศถอดเสื้อแล้วโยนใส่หน้าหญิงสาว เธอรีบคว้าไว้ แล้วก็ต้องแปลกใจ
กลิ่นกายเขายังติดอยู่ตรงปลายจมูก น่าแปลกที่ผู้ชายใส่กางเกงยีนส์สีซีด เสื้อเชิ้ตสีตุ่ยๆ หนวดเคราเต็มหน้า
ผิวเข้ม ดูก็รู้ว่าเป็นคนทำงานกลางแจ้ง แต่กลับมีกลิ่นกายสะอาด
“โยนมาทำไม”
“ใส่สิ หรือเธอจะใส่ชุดโป้ๆ นี่เดินออกไป”
หญิงสาวชั่งใจแป๊บนึง ก่อนจะหยิบขึ้นมาสวม “เออ...ก็ได้”
แต่ขนาดเสื้อกับตัวเธอมันต่างกันลิบลับ เสื้อเชิ้ตที่เขาใส่พอดีตัว แต่พอมาอยู่บนกายเธอกลับยาวจนถึงหัวเข่า
“กลับยังไง เอารถมาหรือเปล่า”
“เปล่า”
“เปล่า!! แล้วเธอยังกล้าใส่ชุดแบบนี้มาเนี่ยนะ”
“ทำไม ก็ฉันมาเที่ยวผับนะ ไม่ได้ไปทำบุญที่วัดจะได้ใส่ชุดยาวถึงตาตุ่ม” หญิงสาวเถียงกลับทันทีด้วยความไม่พอใจ
“เออ...เก่ง! งั้นก็คงกลับเองได้”
“ใช่! เรื่องของฉัน” เกวลินก้มลงหาแว่นตาที่เธอทำร่วงไว้ตั้งแต่เมื่อคืน พยายามมองหาแต่ไม่เจอ จึงคุกเข่าลง แล้วยื่นมือเข้าไปคลำหาใต้เตียง
“เธอหาอะไร”
“แว่นตา”
“เธอใส่แว่นเหรอ”
“อือ นายเห็นมั้ย พอดีฉันมองไม่ค่อยชัด”
“เออ เดี๋ยวช่วยหา” ชายหนุ่มเดินเข้าไป และทรุดตัวลงนั่งใกล้เธอ เกวลินเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นแผ่นอกหนาเปลือยเปล่า กล้ามเนื้อแน่นเป็นมัด มันทำให้เธอใจสั่นแปลกๆ ต้องรีบเขยิบตัวออกห่าง
“เจอแล้ว นี่ใช่ปะ” เขายื่นแว่นสายตาวงกลมอันใหญ่ส่งมาให้ หญิงสาวยื่นมือไปรับ ก่อนจะสวมลงไป
นริศจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง เธอกลายเป็นคนละคนกับที่เขาเห็นเมื่อครู่ลิบลับ แว่นสายตาอันใหญ่มันปกปิดความงามเธอไว้หมด จนแทบมองไม่เห็น
“ฉันว่าแว่นนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอก”
“ทำไม?”
“อืม...ใส่คอนแทค หรือไม่ก็ตัดใหม่เถอะ” ชายหนุ่มอดแนะนำไม่ได้ เธอไม่ใช่คนขี้เหร่ แต่เพราะอุปกรณ์บางอย่างมันบดบังความสวยใสของเธอไว้จนมิด
“เรื่องของฉัน”
“ตามใจ ก็แค่แนะนำ”
เมื่อได้แว่นมา เธอก็เห็นทุกอย่างชัดขึ้น อดไม่ได้ที่จะหันไปมองผู้ชายข้างกายที่อยู่กับเธอทั้งคืน จะได้จดจำใบหน้าไว้ และอยู่ให้ห่าง ชาตินี้ไม่เจอกันเลยยิ่งดี
หญิงสาวคว้ากระเป๋าขึ้นสะพาย เสร็จก็ก้าวตรงไปยังประตูห้องโดยไม่สนใจใครอีกคน
“เดี๋ยว!!” หญิงสาวชะงักกึก แต่ก็ไม่หันกลับไปมอง รอว่าเขาจะพูดอะไร เมื่อไม่ได้ยินเสียงพูด เธอจึงก้าวต่อ แต่เขากลับคว้าแขนเธอไว้
“เอานี่ไป” นริสยัดบางอย่างใส่มือเธอ
“หือ?” เกวลินก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา
“ค่าเสียหาย”
“ไม่จำเป็น” หญิงสาวสลัดเช็คในมือทิ้ง แต่เขากลับจับมือเธอแน่น
เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นแผลทางใจให้รู้สึกเจ็บมากพอแล้ว เขายังจะตอกย้ำด้วยการจ่ายเงินให้เหมือนเธอเป็นสาวบริการ
“รับไปเถอะ เพราะฉันคงรับผิดชอบเธอได้แค่นี้” พูดจบเขาก็เดินจากไป โดยไม่รอคำปฏิเสธของหญิงสาว
เกวลินได้แต่มองตามร่างสูงใหญ่ที่สวมเพียงกางเกงยีนส์ตัวเดียว แผ่นหลังหนาเปลือยเปล่า ไหล่กว้างราวกับนายแบบ กำลังเดินหายลับไปจากสายตา
น้ำตาคลอหน่วย ค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้ม เสียใจ เสียดายที่ต้องมาเสียตัวให้คนแปลกหน้า เสียใจที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดกับตัวเอง และผิดหวัง ไม่อยากคิดเลยว่าเรื่องครั้งนี้ คงมีคนรู้เห็นอาศัยตอนที่เธอเมาไม่มีสติ พาขึ้นมาบนห้องนี้
แต่จะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อตอนนี้ ทุกอย่างมันสายไปแล้ว
“เป็นไงบ้างแก ไปเที่ยวผับมาสนุกปะ...แล้ว...ได้จิ๊จ๊ะกับพี่สายชลเปล่า”
นิรดาพุ่งเข้ามาหาเพื่อนสาวที่โต๊ะทำงานทันที เอ่ยกระซิบกระซาบถามด้วยความอยากรู้ แต่พอเห็นสีหน้าเพื่อนก็แปลกใจ
“ทำไม? มีไร”
“เปล่า” เกวลินปฏิเสธ แต่สีหน้ากลับดูแห้งเหี่ยวไม่มีความสุข
“แล้วเสาร์อาทิตย์แกไปไหน ทำไมไลน์หาไม่ตอบ หรือว่า...แกอยู่กับพี่ชล...ใช่มั้ย บอกมาเลยนะ”
“ถ้าอยู่กับพี่ชลก็ดีสิ แต่นี่...”
“อะไร?”
“เย็นนี้แกว่างมั้ย ไปหาไรกินกัน” เกวลินเอ่ยชวนเพื่อน น้ำเสียงหงอยๆ เธอมีเรื่องอยากเล่าอยากระบายสิ่งที่มันอัดแน่นในใจให้ใครสักคนฟัง
“เออ ได้ๆ งั้นเย็นนี้เราไปห้างกัน”
“อือ”
จากนั้นสองสาวก็ต่างยุ่งอยู่กับงานวันแรกของสัปดาห์ แทบไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองใคร จนใกล้ถึงเวลาพักเที่ยง เกวลินก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำ
เปิดประตูเดินเข้าไปด้านในสุด ขณะกำลังนั่งทำธุระส่วนตัวนั้น ก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องน้ำเดินเข้ามา ก่อนจะได้ยินเสียงคุยกันไม่เบานัก
“ยัยสา วันหยุดไลน์หาไม่ว่างตลอดเลยนะ เล่ามาสิ เพื่อนอยากรู้”
“จะให้ฉันเล่าอะไรล่ะ” วรรณวิสาสาวแผนกการตลาดตอบกลับเสียงใส
“ฉันเห็นคน...แอบจูจู๊บกัน อะไรยังไง ตกลงเป็นแฟนกันแล้วใช่ปะ”
“แอนนี่!!” วรรณวิสายกมือขึ้นฟาดแขนเพื่อนสาวเบาๆ พลางหันรีหันขวาง
“อูย...ตีฉันทำไมยะ”
“ก็เธอพูดอะไรล่ะ”
“ไม่มีใครหรอกน่า เล่ามาเถอะฉันอยากรู้ ตกลงยังไง เธอกับพี่สายชลคบกันจริงๆ ใช่ปะ”
“อือ” วรรณวิสาพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปเติมแป้ง แก้อาการเขิน
“ว้าวว!...ฉันว่าแล้ว คืนนั้นเห็นสายตาพี่เค้ามองเธอยังกับจะกลืนกิน ฉันคิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ดีอ่ะได้กินคนหล่อ”
“บ้า...ฉันยังไม่ถึงขั้นนั้นสักหน่อย”
“ย่ะ ไม่เกินเดือนหรอกหล่อขนาดนั้น ถ้าเป็นฉันนะ...แค่วันเดียวก็ยอมแล้ว” เสียงแอนนี่หัวเราะดังก้องไปทั้งห้องน้ำ เพื่อนสาวต้องปรามไว้กลัวจะมีคนอื่นเปิดประตูเข้ามาได้ยิน
“ฉันก็ต้องดูๆ ไปก่อนสิ ยังไม่กล้าคิดอะไรขนาดนั้นหรอก” วรรณวิสาออกตัวพองาม
“ไม่ต้องคิดแล้วเพื่อน ได้ผู้หล่อขนาดนั้น เธอต้องรีบ”
“ไม่ล่ะ พี่ชลเค้าเป็นหนุ่มฮอต สาวๆ ชอบเยอะแยะ ฉันกลัวจะช้ำใจ”
- ผู้เขียน
