3 เหยื่อ
1177 คำ
“ดูท่าน้องเกลจะไม่ไหวแล้วนะคะ สาว่าพี่ชลไปส่งน้องเค้ากลับก่อนดีมั้ย”
“สาจะให้พี่ไปส่ง?”
“ก็พวกเราไม่รู้จักบ้านน้องเค้าสักคน พี่นันก็น่าจะไม่ไหวแล้ว เมาพอกัน”
“พี่ไม่รู้จัก”
“ไม่รู้จักได้ไงคะ...ก็เห็นตั้งหน้าตั้งตาชนแก้วกับพี่ชลคนเดียว คิดว่าชอบ” น้ำเสียงสะบัด ใบหน้าเชิดขึ้น
“หึงเหรอ?”
“ได้มั้ยล่ะ?” สาวสวยทำปากยื่นแสนงอน สายชลอดใจไม่ไหว ก้มลงไปจูบแก้มเบาๆ อย่างหยอกเอิน
“พี่ชลอ่ะ ทำไรเนี่ย” สาวสวยต่อว่าเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้ม อย่างเขินๆ
“คนที่พี่ชอบ ก็ยืนอยู่ตรงนี้ไง”
“หึ!...สาเห็นนะคะว่าชนแก้วกันตลอด และน้องเค้าก็เกาะแขนพี่ชลไม่ยอมปล่อย”
“จะไปถือสาอะไรกับคนเมา พี่ไม่ได้คิดอะไร โน่น...ไอ้วุฒิมันจองแล้ว”
“หมายความว่าไงคะ?”
“หึหึ!”
วรรณวิสายกมือขึ้นทาบอก แสร้งทำสีหน้าตื่นตกใจ ทั้งที่ภายในยิ้มกริ่ม เข้าทางยัยแอนนี่แล้ว “แต่พี่วุฒิเค้า...เอ่อ...มีเมียแล้วนะ”
“แล้วไง...มันก็แค่เล่นๆ ไม่ได้คิดจริงจัง”
“พี่ชล...ไม่เสียดายเหรอ”
“เสียดาย?”
“ก็น้องเค้าแสดงออกชัดขนาดนั้น ถ้าเป็นพี่ชลคงเต็มใจ” สายชลหันกลับไปมองด้านหลัง เห็นเกวลินเอียงหน้ามาทำท่าจะซบเขา แต่วุฒิกลับดึงเข้าไปพิงไหล่ตัวเอง
“หน้าตาแบบนี้เหรอ...อายเค้าตายเลยถ้าต้องบอกว่าเป็นแฟน”
ชายหนุ่มปรายตามองหญิงสาว ที่เอนซบอกวุฒิ ใบหน้าเรียวรูปหัวใจ มีแว่นสายตาอันใหญ่บดบังความงามไว้ครึ่งหน้า ต่อให้เป็นคนรูปร่างสวย เซ็กซี่แค่ไหน เขาก็ไม่สนใจ ในเมื่อข้างกายมีสาวสวยโดดเด่นมากกว่าให้มอง
“ไม่สวยขนาดนั้นเลยเหรอคะ”
“คนที่สวยในสายตาพี่ก็มีแค่คนนี้คนเดียว”
“หึ!...ไม่ต้องมาหลอกสา”
“พี่พูดจริง” น้ำเสียงทุ้มกังวานกระซิบข้างหู
“พี่ชลอ่ะ”
สองหนุ่มสาวยืนคลอเคลียกันไม่ห่าง ฝ่ายชายยกแขนขึ้นโอบเอวหญิงสาวหลวม ๆ อย่างรักใคร่ ก่อนจะก้มลงไปจูบ หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นรับจูบนั้นด้วยความเต็มใจ
“สา!”
สองคนผละออกจากกันทันที ด้วยความตกใจ เพราะความเสน่หาจนหลงลืมว่าสถานที่แห่งนี้ ไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคน
“แอนนี่!”
“หึ! ฉันแค่จะมาบอกเธอ...เดี๋ยวไปดื่มกับพวกที่วุฒินะ” แอนนี่ไม่มีเวลามาสนใจหนุ่มสาวคู่นี้ เพราะตอนนี้คนที่เธอสนใจมากที่สุด กำลังยืนพิงขอบโต๊ะ คอพับคออ่อนจนแทบจะล้มนั่นต่างหาก
แอนนี่ขยับเข้าไปใกล้ชายหนุ่มสามคนที่กำลังรายล้อมเกวลิน สายตาหญิงสาวเหยียดมองด้วยความสมเพช ขี้เหร่แล้วยังไม่เจียมตัว คราวนี้ล่ะหล่อนจะได้ร้องไห้ขี้มูกโป่ง เอ๊ะ...หรือจะร้องไห้ดีใจที่ได้ผัว
“พี่วุฒิคะ” แอนนี่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ เมื่อเห็นชายหนุ่มไม่สนใจเงยหน้ามองใคร เอาแต่จ้องแม่สาวขี้เมา
“ครับ”
“ยัยเกลเมาจนแทบไม่รู้เรื่องแล้ว พี่วุฒิพาน้องเค้ากลับก่อนดีมั้ยคะ ขืนดื่มอีกคราวนี้ได้อ้วกแตกแน่”
“จะดีเหรอครับ”
“ดีสิคะ ก็น้องเค้าไม่ไหวแล้ว”
“เดี๋ยวพี่เรียกพี่นันดีกว่า”
“ไม่ต้อง!...เอ่อ...แอนนี่หมายถึงว่าพี่นันก็ไม่ไหวแล้วค่ะ ดูสภาพสิ” แอนนี่ปรายตาไปมองสาวใหญ่ที่โยกเต็มแรงไม่เกรงอายุ ยิ่งมีหนุ่มๆ รุ่นน้องหน้าใสมาเต้นใกล้ๆ ก็ยิ่งออกท่าสุดเหวี่ยง
มุมปากยกยิ้ม พลางเหลือบตามองหญิงสาวที่เขาหมายตาไว้ตั้งแต่แรก ก่อนจะหันไปมองนันทิยาอีกครั้ง
“แต่พี่ไม่รู้ว่าบ้านน้องเขาอยู่ไหน”
“อ้าวเหรอคะ แอนนี่ก็ไม่รู้ด้วยสิว่าบ้านน้องเค้าอยู่ไหน พี่นันก็คงไม่รู้เรื่องแล้ว เมาขนาดนั้น เอาไงดีล่ะ”
“ถ้างั้น...เดี๋ยวพี่เปิดห้อง ให้น้องเค้านอนพักก่อนดีมั้ย สร่างเมาแล้วค่อยกลับก็ได้” วุฒิเสนอความคิดเห็นอย่าง
ผู้หวังดี และมันก็ถูกใจใครบางคน จนแทบจะปรบมือให้
“ดีเลยค่ะ...เอ่อ...แอนนี่หมายถึง ถ้าให้น้องเค้ากลับไปสภาพนี้ ที่บ้านคงตกใจแย่”
“ครับ”
“ให้แอนนี่ช่วยมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรมั้งครับ น้องเค้าตัวนิดเดียว เดี๋ยวพี่ช่วยพยุงไปส่งที่ห้อง ให้พักสักหน่อย เดี๋ยวจะกลับคุณแอนนี่ค่อยขึ้นไปตาม”
“ดีเหมือนกัน ขอบคุณนะคะ พี่วุฒิใจดีจังเลย”
แอนนี่ส่งยิ้มอ่อนหวานให้ชายหนุ่ม ก่อนจะหันไปสะกิดเกวลิน ที่มือยังจับแก้วเหล้าไม่วาง ท่าทางเมาไม่รู้เรื่อง ใบหน้าแทบจะฟุบไปกับโต๊ะ
“เกล...ให้พี่วุฒิพาขึ้นไปนอนพักก่อน เธอเดินไหวเปล่า”
“วุฒิหนายยย...ไม่รู้จัก พี่โชนขาชนน...แก้ววว” เกวลินผงกศีรษะขึ้นมา พยายามจะยกแก้วขึ้นชน
“เมาจะตายแล้วยังบ้าผู้ชายอยู่อีก” แอนนี่เบะปาก ก่อนจะแสยะยิ้มให้กับความโชคร้ายของคนอื่น
“เดี๋ยวพี่ชล เค้าจะพาเธอขึ้นไปนอนพักข้างบน”
“พี่โชนหรา...ไปสิๆ” มือหญิงสาวคว้าจับไหล่ใครบางคนได้ ก็คิดว่าเป็นสายชล สติการรับรู้ของเธอไม่เหลือดีแล้ว
“จ้ะ เดี๋ยวพี่ชลขึ้นไปส่ง เธอลุกไหวหรือเปล่า” แอนนี่ดันร่างหญิงสาวให้เอนเข้าไปซบอกชายหนุ่ม
“ขอให้มีความสุขอยู่บนสรวงสวรรค์นะจ๊ะ” แล้วก้มลงกระซิบให้หญิงสาวได้ยินเพียงคนเดียว
“สะ...หวัน หรา”
“เกล...เกล...ดูสิกินเหล้ายังไงให้เมาขนาดนี้ พี่วุฒิพาขึ้นไปพักเถอะค่ะ” แอนนี่เอ่ยเร่งอย่างหวังดี วุฒิพยักหน้าให้ ก่อนจะพยุงร่างหญิงสาวเดินขึ้นบันไดชั้นสอง และมีเพื่อนในกลุ่มอีกสองคนเดินตามขึ้นไป
แอนนี่มองตามแล้วยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะด้วยความสะใจ ที่ได้แกล้งยัยเฉิ่ม ขี้เหร่แล้วไม่เจียมมันต้องเจอแบบนี้
ส่วนหนุ่มหล่อขวัญใจของเกวลิน เพียงแค่ปรายตามอง ไม่คิดจะเอ่ยห้ามเพื่อน หรือคิดสงสารชะตาชีวิตหญิงสาว
ผู้คลั่งไคล้เขาแม้แต่น้อย
“พี่สาย..โชนนนน” เสียงอ้อแอ้พูดจนลิ้นพันกัน คอยเรียกหาชายในดวงใจ โดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง
“ใช่ครับ พี่สายชลเอง”
วุฒิก้มลงกระซิบริมหูหญิงสาว มือก็กอดเอวช่วยพยุง กว่าจะพาเธอขึ้นห้องได้ก็ทุลักทุเลแทบล้มไปหลายครั้ง
ใจอยากจะอุ้มแล้วรีบพาเข้าห้อง แต่ก็กลัวคนอื่นสงสัย งานนี้ต้องใจเย็นๆ ยังไงคืนนี้เธอก็ไม่รอดแน่
- ผู้เขียน
