หลังจากที่ปัญวิชญ์ยืนยันว่าตนเองจะไม่หย่า สิริญญาเม้มปากแน่น คว้าชุดที่ตกอยู่ขึ้นมา แต่ถูกเขายื้อกลับไปแล้วยิ้มที่มุมปาก
“เอาเสื้อผ้าฉันมา” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ขัดเคืองใจ
“พูดดี ๆ สิ พูดเหมือนแต่ก่อน” เขาออกคำสั่งกับเธอ แต่สิริญญาไม่อยากต่อปากต่อคำ
เธอลุกขึ้นไปโดยไม่สนใจว่าเรือนร่างตัวเองจะเปลือยเปล่า เพราะไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยเห็นเสียเมื่อไหร่
“เอื้อง!” เขาเรียกเธอเอาไว้ แต่หญิงสาวคว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไม่สนใจคำเรียกของสามี แล้วขังตัวเองไว้ในนั้น น้ำตาที่อดกลั้นเริ่มรินไหลออกมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
ไม่หย่างั้นหรือ... เขามีสิทธิ์อะไรมาเปลี่ยนใจไม่หย่ากับเธอ ข้อตกลงมีเอกสารชัดเจน เจตนาของเขาก็ชัดเจน พอเธออยากหย่าเขาก็อยากเอาชนะโดยการบอกว่าจะไม่หย่า ไม่คิดถึงจิตใจเธอเลยสักนิด
คำขอโทษแม้แต่ครึ่งคำก็ไม่มี มีแต่การอยากเอาชนะเธอ ทั้งการกระทำที่เห็นแก่ตัวเมื่อครู่ ทั้งการที่เขา
