หลังจากกลับมาจากไปเที่ยวพักผ่อนที่โดมกลางทะเลทรายกลับมาลัลนาก็เอาแต่เงียบงันเก็บตัวเองเงียบๆคนเดียวอยู่ในห้องนอน ไม่ออกไปเดินเล่น ไม่พบใคร ความร่าเริงก็หายไปเช่นกัน
ส่วนอาดัมก็หายไปเลย ไม่มาหา ไม่ส่งข่าว อามีนาบอกว่าเขาไปต่างประเทศ ไม่มีการมาบอกกล่าวเอ่ยคำร่ำลาใดๆ ลัลนาได้แต่ทำใจ มันคงจะเป็นวิถีปกติของเมียบำเรอ มีเกิด มีดับ ตอนที่เขายังต้องการเขาก็เอ่ยพูดคำหวานๆให้รู้สึกลุ่มหลง
แต่เมื่อมันมาถึงจุดที่เขาเบื่อลัลนาก็ต้องทำใจยอมรับ ซึ่งเธอคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้
"ท่านหญิง.."
อามีนาเดินเข้ามาพร้อมอาหารมื้อเย็น ท่าทางแปลกๆของอามีนาทำให้ลัลนาแอบลอบมองสำรวจ อามีนาพยายามอยู่ห่างๆไม่เข้าใกล้เธอมากเท่าไหร่ ไม่ค่อยเข้ามาวุ่นวายนอกจากเวลาเรียกหาเท่านั้น
มันผิดสังเกตุเกินไปเพราะปกติอามีนาจะเข้ามาชวนคุยเล่านั่นนี่ให้ฟังอยู่เสมอ
กระนั้นก็ไม่ได้รอดสายตาของลัลนาไปได้
"อามีนา
