"กาแฟเย็นค่ะ มีชาด้วย ไปขอดูวิธีชงชามา จนพนักงานเขาสงสารเลยให้ลองหัดชงเองดูมันเป็นชาอาหรับที่หอมมากๆ อร่อยด้วย คือว่า..ความฝันของฉันอยากมีร้านชาคาเฟ่เป็นของตัวเองน่ะค่ะ"
ลัลนาเล่าไปราวกับกำลังนั่งเมาท์มอยอยู่กับเพื่อนสนิทว่าเธอไปเจอเรื่องอะไรมาบ้าง ลัลนาเอาของทุกอย่างวางไว้ก่อนจะยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ทั้งคู่ที่ยังคงนั่งมองหน้ากันอยู่เพราะพูดอะไรไม่ออก
"ทำไมเงียบงั้นอ่ะ อาดัมคุณชิมชานี่สิ ฉันชงเองเลยนะ"
"อ๋อ ได้"
"คุณด้วยอัยมาน"
อัยมานทำหน้าเลิ่กลั่กวางท่าไม่ถูกแต่ก็พยายามยิ้มออกมาในที่สุด
"ครับ"
"กินเลยๆสิคะฉันจะได้รู้ว่าอร่อยหรือเปล่าในแก้วไม่มียาพิษหรอกค่ะ..."
"เพราะหาซื้อไม่ได้ที่นี่ไม่มีขาย"
พูดซ้ำออกมาอีกหนึ่งประโยคออกมา
ลัลนายกยิ้มกวนๆปรายตาไปที่ศัตรูคู่แค้นของเธอจงใจพูดจากระทบเขา แต่อาดัมไม่ได้รู้สึกอะไรนอกจากแอบขันหล่อนมากกว่าเพราะคำพูดจาเหน็บแนมกวนประสาทของลัลนาแบบนี้เ
