เดินทางอยู่เป็นเวลาประมานสามถึงสี่ชั่วโมงเห็นจะได้ ทั้งหมดก็มาถึงที่ราบลุ่มแซมไปด้วยหุบเขาหินทรายเป็นหย่อมๆอยู่กลางทะเลทรายอย่างที่อาดัมได้บอกกล่าวเอาไว้จริงๆคราแรกลัลนาเข้าใจว่าเขาจะพูดเล่นซะอีก
แต่คนอย่างเขาเคยพูดแล้วไม่ทำจริงๆด้วยหรือ อย่างเช่นพาเธอไปขังอยู่ในคอกม้า ลัลนาเดินลงมาจากรถเธอยังไม่หยุดอึ้งตะลึง ราวกับเป็นเมืองที่ซ่อนอยู่ในกลีบเมฆ รู้สึกอึ้งจึ้งอย่างที่ไม่เคยรู้สึกเป็นมาก่อน แม้ว่าเธอจะเป็นพวกที่ไม่ค่อยอินกับอะไรง่ายๆแต่ภาพตรงหน้าถ้าไม่อินเธอก็เข้าขั้นอยู่ในภาวะสิ้นยินดีแล้วกระมัง
ลัลนาไม่เคยคิดว่าทั้งชีวิตนี้เธอจะมีโอกาสมาเห็นอะไรที่มันอเมซิ่งแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่ว่าอาดัมเป็นผู้พามาพบเจอโอกาสนี้ได้ออกนอกประเทศหรือเปล่าก็ไม่รู้ ลำพังเงินเดือนก็มีแค่ใช้จ่ายเพียงเดือนชนเดือนเท่านั้น
อย่าว่าแต่ออกนอกประเทศเลย นอกกรุงเทพฯยังไม่มีปัญญา
"มีที่ๆแบบนี้อยู่ด้วยเหรอคะเหมือนสวรรค
