“พลอย”
“ว่า?”
“วันนี้แกกลับหอคนเดียวได้มั้ย”
“ได้สิ”
“งั้นฉันฝากทำงานอีกนิดได้เปล่า”
“ได้ แต่ต้องบอกก่อนว่ารีบไปไหน มีนัดกับใคร” พลอยภัทรเล่นหูเล่นตา เอาคืนที่นลินดาชอบแซวเรื่องความรัก และอยากทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ เพราะตั้งแต่เห็นหน้าภวิศ สมาธิก็หายไปอยู่กับเขาหมดเลย
“มีนัดกับเป้าหมาย”
“คนไหน”
“คนเมื่อตอนเที่ยงไง”
คนฟังนึกภาพที่เพื่อนวิ่งตามผู้ชายคนหนึ่งก่อนไปต้อนรับผู้บริหารก็อ๋อในใจ ไม่รู้คุยกันยังไงถึงคืบหน้าเร็วขนาดนี้ แต่ก็เอาที่เพื่อนสบายใจเถอะ
“โอเค ไปดีมาดี ถึงห้องแล้วก็บอกด้วยแล้วกัน หรือถ้าจะไม่กลับก็บอกด้วย จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ได้ ไปละนะ” นลินดาพูดจบก็ลุกออกไป ตอนนี้เลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชั่วโมงแต่เคลียร์งานไม่เสร็จสักที นาทีเลยต้องไหว้วานให้ช่วยหน่อย
ด้านพลอยภัทรที่เงยหน้าจากกองงานบนโต๊ะอีกครั้ง ในแผนกก็ไม่เหลือใคร ว่าแล้วก็เดินปิดไฟ เช็คให้แน่ใจว่าแอร์ทุกตัวปิดทำงา
