ตอนที่ 7...

3676 คำ

“พลอย” “ว่า?” “วันนี้แกกลับหอคนเดียวได้มั้ย” “ได้สิ” “งั้นฉันฝากทำงานอีกนิดได้เปล่า” “ได้ แต่ต้องบอกก่อนว่ารีบไปไหน มีนัดกับใคร” พลอยภัทรเล่นหูเล่นตา เอาคืนที่นลินดาชอบแซวเรื่องความรัก และอยากทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ เพราะตั้งแต่เห็นหน้าภวิศ สมาธิก็หายไปอยู่กับเขาหมดเลย “มีนัดกับเป้าหมาย” “คนไหน” “คนเมื่อตอนเที่ยงไง” คนฟังนึกภาพที่เพื่อนวิ่งตามผู้ชายคนหนึ่งก่อนไปต้อนรับผู้บริหารก็อ๋อในใจ ไม่รู้คุยกันยังไงถึงคืบหน้าเร็วขนาดนี้ แต่ก็เอาที่เพื่อนสบายใจเถอะ “โอเค ไปดีมาดี ถึงห้องแล้วก็บอกด้วยแล้วกัน หรือถ้าจะไม่กลับก็บอกด้วย จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง” “ได้ ไปละนะ” นลินดาพูดจบก็ลุกออกไป ตอนนี้เลยเวลาเลิกงานมาครึ่งชั่วโมงแต่เคลียร์งานไม่เสร็จสักที นาทีเลยต้องไหว้วานให้ช่วยหน่อย ด้านพลอยภัทรที่เงยหน้าจากกองงานบนโต๊ะอีกครั้ง ในแผนกก็ไม่เหลือใคร ว่าแล้วก็เดินปิดไฟ เช็คให้แน่ใจว่าแอร์ทุกตัวปิดทำงา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม