อยากได้ใจต้องถึง…5/3
1208 คำ
มือที่กำลังกำล็อกข้อมือเล็กถึงกลับไร้เรี่ยวแรงผล็อยตกลงมากุมตรงส่วนที่เจ็บแทน ร่างสูงใหญ่ทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้น ใบหน้าเงยมองผู้กระทำอย่างเจ็บแค้น ความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกายทำให้เขาไม่สามารถตามไปกระชากตัวเธอมาจูบลงโทษอย่างที่ใจคิด
‘ผู้หญิงบ้า! ทำกันได้ถึงขนาดนี้ เกิดสูญพันธุ์ขึ้นมาทำไง’
ผู้หญิงบ้าที่เขาสบถต่อว่าเธอในใจกำลังเหยียดยิ้มมอง ก่อนจะเอ่ย
“แล้วฉันก็จะบอกอะไรคุณไว้เหมือนกัน คนที่พร้อมจ่ายให้ฉันมากกว่านี้มีอีกเยอะ ถ้าใจไม่ถึงก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก ได้หนึ่งล้านดอลลาร์เมื่อไหร่ค่อยมาคุยกับกันใหม่”
รอยยิ้มของผู้ชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้าเรียวมน สำทับการเย้ยด้วยการปรายสายตามองลงมา ก่อนเจ้าตัวนั้นจะหันหลังเดินนวยนาดออกไปจากห้อง ไม่หันกลับมามองผลงานตัวเองอีกเลย
“เป็นไงบ้างรษาแขกห้องนั้น”
พนักงานเพื่อนสาววิ่งมาถาม สีหน้าบ่งบอกได้ชัดเจนว่าอยากรู้อยากเห็น
“ที่เธอบอกว่าปวดท้องหายแล้วเหรอ”
หญิงสาวถามกลับ จ้องมองอีกฝ่ายในสายตาเหมือนรู้อะไรบางอย่าง
“เอ่อ ยังไม่หายเลย แต่ดีขึ้นแล้วล่ะ ดะ…เดี๋ยวฉันไปดูแขกด้านนู้นก่อนนะจ๊ะ”
เพื่อนสาวเธอตอบเสียงสูงติดตะกุกตะกักแก้ตัวแบบน้ำขุ่น ๆ ฉีกยิ้มเก้อในข้อแก้ตัวนั้นก่อนชิ่งหนีไป ที่จริงแล้วก็เป็นเขาอีกเหมือนกันที่ให้เงินเพื่อนสาวเธอนิดหน่อยแลกกับให้เพื่อนของเธอทำอย่างที่เขาต้องการ นั่นก็คือให้เธอเดินเข้ามาหาเขาในห้อง
ราฟาเอล โจเซฟ… อยู่กับความเจ็บปวดลำพังที่ผู้หญิงตัวเล็กจากต่างแดนสร้างไว้ให้เขาในห้องนั้น เมื่อหยัดตัวเองลุกขึ้นยืนได้เขาจึงค่อย ๆ เปิดประตูเดินออกมา สะกดกลั้นความจุกเสียดไว้ใต้ใบหน้าเคร่งขรึม ชายหนุ่มยืนนิ่งชั่วครู่ มือข้างหนึ่งใช้เป็นหลักค้ำยันร่างกายกับพนักเก้าอี้ ดวงตาคมเต็มไปด้วยแววขึ้งโกรธกวาดมองไปรอบร้าน หาคนกระทำ...
“เอ้า! คุณราฟจะกลับแล้วเหรอคะ แล้วนี่เป็นอะไรไปคะ ทำไมเดินแบบนั้น แล้วปากไปโดนอะไรมาคะนั่น มีเลือดด้วย”
คุณเจมส์ ผู้จัดการร้านปรี่เข้ามาหาแขกวีไอพีรูปหล่อเจ้านายของแม็ก คนที่มาคอยจีบหลานสาวตัวเอง ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะริมฝีปากที่รู้สึกเจ็บ เพิ่งจะรู้สึกถึงรสคาวเลือดในปากก็เมื่อมีคนทักจึงรีบใช้หลังมือปาดออกจนหมด ก่อนจะตอบคำถามหน้าเคร่ง
“หมากัด หมาตัวเมียซะด้วย”
สายตาดุกร้าวตวัดไปจ้องร่างระหงของสาวเอเชียนางหนึ่งขณะบอก เหมือนจะสื่อให้เธอรู้ว่าเรื่องคราวนี้มันยังไม่จบ
“เอ๊ะ หมาที่ไหนคะคุณราฟ ที่ร้านเราเน้นเรื่องความสะอาดนะคะ ไม่อนุญาตให้แขกนำสัตว์เลี้ยงทุกชนิดเข้ามา”
คุณเจมส์ทำหน้างงเหมือนคนตามเรื่องไม่ทัน แต่ก็ตามไม่ทันจริง ๆ นั่นแหละ เพราะมีแค่เขาและเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ราฟาเอลแลสายตามองกลับมาที่ใบหน้าคุณเจมส์ คิ้วมุ่นเข้าหากันอย่างคนอารมณ์บูดพลางกระแทกลมหายใจออกแรงอย่างหงุดหงิดรำคาญ ก่อนเดินออกจากร้านไป ปล่อยให้ผู้จัดการร้านยืนงงกับคำตอบที่ได้
“หมาเหรอ หมาที่ไหนมากัดปากคุณราฟรูปหล่อของฉัน”
คุณเจมส์เดินบ่นพึมพำไปหารษาที่ยืนอยู่อีกฝากของร้านอาหาร เอ่ยถาม
“นี่รษาเธอเห็นหมาในร้านเราสักตัวไหม เมื่อกี้คุณราฟเพิ่งบอกว่าโดนหมากัดปากมา เธอเห็นไหม? เอ…หมามันเข้ามาทางไหนวะ ใครอนุญาตให้แขกพาหมาเข้ามาในร้าน”
รษาส่ายหน้าเงียบ ๆ ทำเหมือนคนไม่รู้ไม่เห็น เก็บซ่อนเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในห้องนั้นไว้ภายใต้ใบหน้าง้ำงอ
คุณเจมส์ยังเดินไปบ่นไปตามหาหมาที่อยู่ในร้านที่มันกล้าดีมากัดลูกค้า วีไอพีของเขา
ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติรษาคงหัวเราะคุณเจมส์ไปแล้ว หมาที่ไหนจะเข้ามาในร้านได้ แต่หากในยามนี้หมาตัวนั้นที่เขาหมายถึง และตัวที่คุณเจมส์กำลังตามหาอยู่ก็คือ... ใบหน้าสวยงอง้ำลงอีก จ้องมองออกไปนอกร้านด้วยสายตาเคืองขุ่น ‘อย่ามาให้ได้เจอะได้เจอกันอีกเลย คนโรคจิต’
“อวดดี!”
มือหนากำแน่นยกขึ้นก่อนกระแทกลงมาบนโต๊ะอย่างแรงตามอารมณ์โกรธ หล่อนคิดว่าหล่อนเป็นใครถึงได้มาเรียกค่าตัวที่แพงโขขนาดนั้นเพื่อให้เขายอมจ่าย ที่เขาโมโหไม่ใช่เพราะเขาไม่มีปัญญาจ่ายค่าตัวตามที่หล่อนเรียกร้องมาหรอกนะ แต่ที่เขาโมโหเพราะไม่มีใครกล้าดีมาต่อรองแบบนี้กับเขาต่างหาก เป็นเขาเท่านั้นที่มีสิทธิ์ต่อรองฝ่ายเดียว แต่พอโดนอีกฝ่ายต่อรองบ้างทำให้เขาเหมือนผู้แพ้
รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างไร้ที่ติ ไรหนวดสีน้ำตาลอ่อนแทงทะลุขึ้นมาตามโครงหน้าขาวสะอาดเพิ่มความคมเข้มให้กับใบหน้านั้นได้อย่างเหมาะเจาะ มือหนายังกำอยู่ไม่คลาย ดวงตาสีเทาขุ่นเพ่งมองตรง อันเป็นอากัปกิริยาบ่งบอกว่าเจ้าของร่างกำลังใช้ความคิด
‘หึ!...อยากได้หนึ่งล้านดอลลาร์งั้นเหรอ ได้สิ! ทำไมจะไม่ได้ล่ะ มันก็แค่เศษเงินของฉันเท่านั้น ในเมื่อเธอเรียกค่าตัวแพงขนาดนี้ คงต้องการใช้เงินมากสินะ ก็ได้ ถ้าเธอต้องการแบบนั้นฉันก็จะจัดให้ และจะใช้งานเธอให้คุ้มเลยทีเดียว’
หากแท้ที่จริงแล้วไม่เคยเลยที่ราฟาเอลจะนอนกับผู้หญิงเป็นครั้งที่สองโดยที่เขาเองเป็นฝ่ายเรียกร้อง ไม่เคย ไม่เคยเลยจริง ๆ เขาลืมคิดเรื่องนี้ไปหรือเปล่า ทำไมเขาถึงต้องการตัวเธอขนาดนั้น แล้วถ้าเธอเรียกค่าตัวเพิ่มล่ะ เขาจะทำยังไง แล้วถ้าเธอไปหาฝรั่งคนอื่นที่จ่ายให้เธอได้มากกว่าและเร็วกว่าเขาอย่างที่เธอพูดล่ะ เขาจะทำยังไง เร็วเท่าความคิด
“เดนนิส นายอยู่ไหนวะ”
เสียงตะโกนดังออกมาจากห้องทำงาน ทำให้ลูกน้องที่กำลังนั่งจิบชายามบ่ายพร้อมอ่านข่าวสารจากหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจแทบสำลัก
“แค่ก ๆ ๆ ครับนายครับ ไปแล้วครับ”
คนที่ถูกเรียกวิ่งตาเหลือกเข้าไปหาทันที เพราะฟังจากกระแสเสียงแล้ว บอกได้เลยว่าถ้าเขาไปช้ากว่านี้อีกนาทีเดียว มีหวัง...
“นายมีอะไรครับ”
เดนนิสวิ่งเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลัง ชายหนุ่มหันหน้าจ้องหน้าลูกน้องดวงตาคมจ้องมองราวกับโกรธใครมา
“ฉันมีงานให้นายทำ”
- ผู้เขียน
