EP 6 : บังเอิญจนแปลกใจ
1606 คำ
ตอนที่ 6 : บังเอิญจนแปลกใจ
เอวาวางเอกสารสัญญาซื้อขายลงตรงหน้าอาทิตย์ รายละเอียดของการร่วมงานได้ส่งให้ทางอาทิตย์ได้พิจารณาทั้งหมดแล้ว เช่นเดียวกันกับทางอาทิตย์ที่ส่งเอกสารสัญญามาให้เอวาได้ตรวจสอบรายละเอียดของสัญญาเช่นกัน การร่วมงานกันมักมีข้อตกลงที่ทั้งสองฝั่งเห็นชอบและยินยอมเมื่อจรดปลายปากกาเซ็นบนเอกสาร
ทั้งคู่สลับกันเซ็นลงบนสัญญาของทั้งสองฉบับ ไม่ว่าเอวาจะร่วมงานกับใครหรือมีการซื้อขายที่เป็นระยะยาวทางบริษัทของเอวาจะทำแบบนี้เสมอ ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกใหม่อะไร
"ถือว่าเราได้ตกลงซื้อขายกันอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ ประมาณหนึ่งเดือนเครื่องจักรแบบเต็มระบบจะส่งมอบให้คุณอาทิตย์ถึงบริษัทเดอะซันด์ค่ะ ส่วนส่วนผสมบางชนิดที่คุณอาทิตย์ให้บริษัทเอวานำเข้ามา ทางบริษัทได้จัดการเรียบร้อยแล้วนะคะ คาดว่าจะเข้ามาพร้อมๆกับเครื่องจักรเลย ถ้าแผนเป็นไปตามที่เราคุยกันหลังจากส่งมอบทุกอย่างเสร็จสรรพ ทางคุณอาทิตย์จะเริ่มผลิตสินค้า และสินค้าบางส่วนจะถูกกระจายออกต่างประเทศโดยผ่านบริษัทของเอวาอีกครั้ง นี่คือบทสรุปของการร่วมงานกันของเราแบบที่คุยกันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว"
"เป็นการสรุปที่รวบรัดและเข้าใจง่ายครับ แบบนี้เลยที่ผมต้องการ การที่ได้ร่วมงานกับคนเก่งอย่างคุณเอวาทำให้ผมสบายใจ" อาทิตย์ยกยิ้มอย่างชอบใจ
"แต่มีสัญญาอีกฉบับที่ผมพึ่งได้ร่างขึ้นมาเมื่อเช้า จะเป็นสัญญาการส่งออกสินค้าโดยผ่านบริษัทของคุณเอวา อาจจะเร็วไปนิดแต่เพื่อความสบายใจของตัวผมที่จะมั่นใจว่าในอนาคตทางบริษัทของคุณเอวาจะต้องส่งออกสินค้าของเราแน่นอน ผมเลยร่างสัญญาอีกฉบับขึ้นมา รายละเอียดคุณเอวาอ่านก่อนได้ครับ" อาทิตย์ยื่นเอกสารอีกฉบับไปตรงหน้าหญิงสาว
ดวงตากลมโตมองเอกสารตรงหน้าคร่าวๆและไม่ได้ติดใจเรื่องเอกสารอาจมีความรู้สึกว่าเร็วเกินไปแต่ถ้าไม่คิดมากอาจหมายถึงทางอาทิตย์ต้องการความมั่นใจที่จะมีบริษัทส่งออกสินค้าของเขาไปต่างประเทศ
"พอเห็นแบบนี้แล้วดูเอวาทำงานไม่เป็นมืออาชีพเลยนะคะ คุณอาทิตย์เตรียมเอกสารทุกอย่างไว้ครบหมดแล้ว แต่เอวานี่สิเตรียมแต่เอกสารซื้อขายมาอย่างเดียว"
"ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมแค่อยากให้ทุกอย่างมันจบวันนี้ ต่อไปเราจะได้ร่วมงานกันอย่างสบายใจ อีกอย่างผมก็อยากให้คุณเอวามั่นใจในตัวผมด้วยครับ"
ดวงตากลมโตมองคนตรงหน้าพร้อมกับเผยรอยยิ้มบางๆ
'เขาดูมุ่งมั่นกับงานที่ทำ และเป็นคนเก่งคนหนึ่งเลยทีเดียว'
"งั้นพรุ่งนี้เอกสารอีกฉบับทางฝั่งเอวาจะส่งให้คุณอาทิตย์เซ็นนะคะ"
"ก็เท่ากับว่าพรุ่งนี้ผมจะได้เจอคุณเอวาอีกใช่ไหมครับ" อาทิตย์ทำสีหน้าลุ้นคำตอบออกมาอย่างเปิดเผย
เอวายิ้มกว้างกับท่าทางของเขาและพยักหน้าเป็นคำตอบ
"เอกสารนี้คุณเอวาเอาไปอ่านและค่อยเอามาให้ผมพรุ่งนี้ก็ได้ครับ" สายตาคมเหลือบมองเอกสารที่ตัวเองเตรียมมา
"ไม่เป็นไรค่ะ ไหนๆก็เอามาวันนี้แล้ว เอวาเซ็นให้เลย รายละเอียดเท่าที่เอวามองคร่าวๆก็โอเคแล้ว ไม่น่ามีปัญหาอะไร อีกอย่างคุณอาทิตย์ดูไม่ได้หวังผลประโยชน์แค่ฝ่ายเดียว" เสียงหวานพูดตามความเป็นจริงเท่าที่ได้พูดคุยกับชายหนุ่มดูเป็นคนจริงใจ และไม่มีพิษร้ายอะไร ไม่ว่าจะเป็นสายตาที่มองมาดูใสซื่อบริสุทธิ์จนฉันเชื่อใจ
"ผมชอบคำพูดตรงไปตรงมาของคุณเอวานะครับ"
สายตาคมมองหญิงสาวพร้อมเผยรอยยิ้มและแสดงความบริสุทธิ์ให้เธอได้เห็น มองมือเรียวเล็กที่กำลังเซ็นเอกสาร
"เอกสารเรียบร้อยแล้วงั้นเราทานข้าวร่วมกันดีกว่านะครับ จะว่าเอางานมาบังหน้าเพื่อนัดคุณเอวาทานข้าวก็ได้" อาทิตย์ส่งสายตาให้วิรุธหยิบเอกสารออกไปก่อนจะหันมาพูดคุยกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"เอวาก็คิดว่าแบบนั้นค่ะ"
"ผมได้สั่งอาหารไว้แล้ว เป็นเมนูที่ผมชอบ หวังว่าคุณเอวาจะชอบนะครับ แต่ถ้าไม่ถูกปากสั่งเพิ่มได้เลย มื้อนี้ขออนุญาตเป็นเจ้ามือนะครับ"
"เอวาทานได้หมดค่ะ แค่เป็นร้านโปรดของตัวเองก็ถูกใจทั้งนั้น" ฉันเป็นคนกินง่ายโดยเฉพาะอาหารไทยไม่เคยเกี่ยง ถ้าให้เลือกเมนูของโปรดมีไม่กี่เมนูแต่ถ้าให้สั่งแยกนอกเหนือจากที่เขาสั่งมาคงเสียมารยาทแน่นอน
คิ้วเรียงสวยขมวดเล็กน้อยเมื่อพนักงานเดินมาเสิร์ฟอาหาร ดวงตากลมโตจดจ้องกับอาหารตรงหน้าที่บรรจงวางอย่างเบามือ
"สีหน้าแบบนี้อีกแล้วนะครับ" อาทิตย์อดที่จะแซวเธอไม่ได้เพราะดูสีหน้าเหมือนตอนที่เธอกินขนมไทยในช่วงพักเบรคระหว่างคุยงานเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
"แกงเขียวหวานไก่ แกงส้มชะอมทอดกุ้งสด คั่วกลิ้งหมูสับ ผัดคะน้าหมูกรอบ นี่คือเมนูโปรดของคุณอาทิตย์เหรอคะ" เอวาพูดรายการอาหารตามที่วางอยู่บนโต๊ะ ถึงจะมีเพียงสี่อย่างแต่ก็สร้างความตกใจให้ฉันไม่น้อย เพราะทั้งสี่เมนูนี้คือเมนูที่ฉันจะสั่งทุกครั้งเมื่อมาร้านนี้ ไม่ว่าจะสั่งทานที่นี่หรือสั่งกลับบ้าน มักมีหนึ่งในสี่เมนูนี้อยู่ในรายการอาหาร และถ้าอยู่บ้านฉันก็มักอ้อนให้แม่ทำอาหารไทยให้กิน
"ถ้าให้ผมเดาต้องมีหนึ่งในสี่เมนูนี้ที่คุณเอวาชอบใช่ไหมครับ"
"ไม่ใช่แค่หนึ่งในสี่ค่ะ แต่ทั้งสี่เมนูนี้เอวาชอบทานมาก" เอวาพูดด้วยแววตาลุกวาวราวกับดีใจที่มีคนสไตล์คล้ายกันอย่างน่าเหลือเชื่อ
'ทำไมคุณเหมือนฉันขนาดนี้นะ คนเราจะชอบอะไรเหมือนกันได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ'
"ผมขอน้ำอัญชันมะนาว ไม่ต้องบีบมะนาวนะครับ ขอฝานบางๆใส่ในแก้วก็พอ พอดีผมแค่อยากได้กลิ่นหอมของผิวมะนาว"
สิ่งที่ฉันได้ยินเขาสั่งพนักงานทำเอาดวงตากลมโตเบิกตาโพลงอีกครั้ง ถ้าเป็นสมัยเรียนฉันจะบอกว่าเขาลอกข้อสอบฉัน ลอกแบบยกไปทั้งบทความเลยก็ว่าได้
"คุณมีอะไรหลายๆอย่างที่คล้ายกับเอวานะคะ ไม่คิดว่าจะคล้ายกันขนาดนี้"
"งั้นก็แสดงว่าผมคงต้องสั่งแบบเดียวกันสองแก้วสินะ" ริมฝีปากหนาเผยรอยยิ้มและสั่งเมนูเดิมเพิ่มเพราะเธอดูจะชอบเหมือนกัน
"ตอนแรกก็คิดว่าบังเอิญ ผมว่าเรามีอะไรคล้ายกันมากเลยนะครับ ดีใจที่ผมกับคุณเอวาเราเข้ากันได้ดีขนาดนี้"
มือหนาตักแกงเขียวหวานลงบนจานข้าวของเอวาด้วยท่าทางสุภาพ ทำให้การร่วมทานอาหารในครั้งนี้เขาจะคอยตักอาหารให้เธอ และดูใบหน้าหวานจะมีความสุขที่ได้ทานอาหารมื้อนี้ จนริมฝีปากหนายิ้มด้วยความชอบใจ
สองชั่วโมงต่อมา...ทั้งคู่เดินออกจากร้านอาหารเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม การเจอกันเป็นครั้งที่สองดีกว่าครั้งแรกเพราะดูหญิงสาวคลายความเกร็งลงไปได้เยอะ และกล้าที่จะชวนคุยนอกเหนือจากงาน อาทิตย์สามารถเข้ากับเอวาได้เป็นอย่างดีจนคุยกันถูกคอ
"เอ๊ะ...ทำไมยางแบนล่ะ" ทันทีที่มาถึงรถสปอร์ตคันหรูของตัวเอง แต่กลับเห็นล้อหน้ายางแบนทั้งที่ตอนขับมายังปกติ
อาทิตย์ก้มลงดูที่ล้อราวกับชำนาญ ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากเมื่อหันหลังให้เธอ แต่ไม่นานใบหน้าคมคายหันไปมองหญิงสาวตัวเล็กพร้อมกับชี้ไปที่ยางรถยนต์ที่มีตะปูตัวใหญ่เจาะเข้าไป
"นี่ไงครับตัวเจ้าปัญหา"
"จริงด้วย ไม่รู้เลยว่าไปเหยียบมาตอนไหน พอจอดก็ลงจากรถเลย สงสัยต้องเรียกช่างแล้วค่ะ" เอวาหน้าเสียเพราะตั้งแต่ขับรถคันนี้มายังไม่เคยเกิดปัญหา แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องสุดวิสัยเลยไม่ติดใจอะไร
"เอาแบบนี้ดีกว่าครับ คุณเอวาโทรเรียกช่างและให้วิรุธอยู่รอ ผมขออาสาไปส่งคุณเอวาแทน กว่าช่างจะมาและกว่าจะเปลี่ยนยางคงใช้เวลาเป็นชั่วโมง ถ้าเสร็จแล้ววิรุธจะขับไปส่งให้ที่คอนโดคุณเอวาก็ได้ครับ บอกทางวิรุธไว้ได้เลย คนของผมชำนาญเส้นทางอยู่แล้ว"
"งั้นเอวารบกวนด้วยนะคะ ถ้าไม่ติดต้องรีบเคลียร์งานและเตรียมสัญญาพรุ่งนี้ เอวาคงอยู่รอที่นี่" เอวาพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจและแสดงสีหน้าเกรงใจอย่างตรงไปตรงมา
"ไม่เป็นไรเลยครับ ผมพร้อมที่จะช่วยเหลือคุณเอวาเสมอ"
สายตาของทั้งคู่ประสานกันอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะเผยรอยยิ้มให้แก่กัน
- ผู้เขียน
