กลางดึกสงัดที่ทุกคนน่าจะหลับใหลกันหมดแล้ว ปฐวีพร้อมกับหนานคำเพิ่งกลับมาถึงบ้านหลังจากเสร็จภารกิจด่วน เกณฑ์คนงานไปช่วยกันจัดการปัญหาดินสไลด์ที่ท้ายสวน
"เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว นายไปพักผ่อนเถอะหนานคำ พรุ่งนี้ยังมีงานต้องทำแต่เช้าอีก" พ่อเลี้ยงหนุ่มบอกลูกน้องคนสนิท ขณะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ที่สวนสนามหน้าบ้าน
"พ่อเลี้ยงเองก็เหนื่อยมาทั้งวันเหมือนกัน รีบเข้าไปข้างในเถอะครับ"
"นายไปก่อนเถอะ ฉันขอนั่งตรงนี้อีกสักหน่อยแล้วถึงจะเข้าไป" ไม่มีความจำเป็นต้องเร่งรีบใดๆ เพราะคิดว่าดึกดื่นป่านนี้คงไม่มีใครมานั่งรอตน จะเข้าบ้านตอนไหนก็ได้
"ก็ได้ครับ งั้นก็อย่านั่งนานนักนะครับ"
"อือๆ รู้แล้ว" เขารีบโบกมือไล่ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดมากจนทำให้หมดอารมณ์ชมบรรยากาศกลางดึกเสียก่อน
สายตาคมมองเห็นแสงไฟจากภายในบ้านยังคงสว่าง คงจะเป็นแม่บ้านเปิดไว้รอ แต่ปฐวีก็ไม่ได้รีบร้อนจะเข้าไป ละสายตาจากตัวบ้านแล้วแหงนขึ้นไปมองท
