"ขอบคุณมากนะคะพ่อเลี้ยง ขอบใจมากนะบัวที่มาส่ง ถ้าว่างๆ จะแวะมาเยี่ยมนะ ทับทิมก็เหมือนกันนะคะ ถ้าว่างน้าปลาจะมาเล่นด้วยอีก ขับรถกลับดีๆ นะ บายค่ะ" เปมิกาเอ่ยรวดเดียวจบทันทีที่รถจอดสนิทเมื่อถึงสนามบิน แล้วรีบลงจากรถที่เหมือนสมรภูมิรบย่อมๆ ทันที หลังจากที่นั่งตัวเกร็งมาตลอดทาง
สถาปนิกสาวจำต้องตีตั๋วกลับกรุงเทพฯ ด่วน เหตุเพราะผู้ช่วยคนสนิทส่งข่าวมาว่ามีเรื่องด่วน ครั้นพอถามว่าเรื่องอะไรก็บ่ายเบี่ยง อยากให้กลับไปดูเอง
ตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะอยู่เที่ยวให้ทั่วเชียงใหม่เสียหน่อยก็มีอันล่มไม่เป็นท่า ต้องลากสังขารที่ยังไม่สร่างเมาดีนักมาที่สนามบิน
"เอาวะ เชียงใหม่-กรุงเทพฯ ก็แค่นี้เอง เดี๋ยวค่อยมาอีกก็ได้" เจ้าหล่อนบอกตัวเองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะลากกระเป๋าเข้าไปด้านใน
บรรยากาศภายในรถหลังจากที่เปมิกาลงไปแล้วก็กลับเข้าสู่สภาวะคุกรุ่นอีกครั้ง ทั้งรถเงียบสนิท สองสามีภรรยากำมะลอไม่แม้แต่จะมองหน้ากัน
เด็กห
