ปฐวีค่อยๆ วางคนเมาหลับไม่รู้เรื่องลงบนเตียงนอนอย่างเบามือ ก่อนจะส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"นี่ถ้าถูกเสือคาบไปก็คงตายทิ้งเฉยๆ สินะ" เขาว่าอย่างทอดถอนใจแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ แต่พอเห็นเส้นผมที่เกล้ารวบขึ้นเป็นทรงอย่างดีหลุดลุ่ยลงมาปรกหน้าปรกตา จึงนั่งลงแล้วปัดออกให้
"อื้อ!" เจ้าของดวงหน้าแดงก่ำส่งเสียงเหมือนหงุดหงิดในลำคอ ตาสองข้างปรือขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปิดลงเหมือนเดิม
"คนหวังดีอยากให้นอนสบายๆ มาทำเสียงหงุดหงิดใส่กันอีก งั้นก็นอนแบบนี้ไปก็แล้วกัน"
"อือ" คนเมาตอบรับในลำคอราวกับว่าได้ยินที่เขาพูดทุกคำ
"นี่ได้ยินกันอยู่ใช่ไหม"
"ได้...ยินสิ...บ่นเป็นตาแก่ไปได้ หึหึ..." เธอว่าพร้อมหัวเราะหึหึในลำคอ
"ได้ยินแบบนี้แสดงว่าไม่ได้เมาจริงๆ ใช่ไหม"
"ช่าย...ไม่ได้เมา ใครเมา ไม่มี้!"
...สภาพเยินขนาดนี้ยังบอกว่าตัวเองไม่ได้เมา เหอะ!...
"ไม่เมาก็ไม่เมา" ว่าแล้วเขาก็ส่ายห
