"ทำไมวันนี้แม่บัวกลับช้าจังเลย" เสียงบ่นพึมพำจากคนตัวเล็กที่เดินวนไปวนมาอยู่หน้าบ้าน
"ที่อนามัยอาจจะมีคนไข้เยอะมั้งคะ พี่ส้มเช้งว่าคุณหนูเข้าไปรอในบ้านดีกว่าค่ะ อยู่ข้างนอกอากาศเย็น เดี๋ยวจะไม่สบายเอา" พี่เลี้ยงจำเป็นอย่างส้มเช้งรบเร้าให้เด็กหญิงกลับเข้าไปรอข้างใน
เพราะพระอาทิตย์ยิ่งคล้อยต่ำลงเท่าใด อากาศก็ยิ่งเย็นขึ้นเท่านั้น เหมาะแก่การซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นๆ มากกว่าออกมายืนตากอากาศตากลมแบบนี้
"ถ้าพี่ส้มเช้งกลัวไม่สบาย ก็เข้าไปก่อนเลย หนูขอรอแม่บัวอยู่ตรงนี้" แต่หนูน้อยกลับไม่ยี่หระต่ออากาศเย็นๆ เลยสักนิด
"อย่าดื้อนะคะคุณหนู ถ้าพ่อเลี้ยงกลับมาเห็นว่าพี่ส้มเช้งปล่อยให้คุณหนูอยู่คนเดียว จะถูกตำหนิเอาได้นะคะ"
"งั้นก็ได้" เด็กหญิงถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ก่อนจะยอมกลับเข้าไปรอด้านใน
แต่พอก้าวเข้าบ้านไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงรถของบิดาแล่นเข้ามา
"แม่บัวกลับมาแล้ว" ร่างเล็กรีบหมุนตัวกลับวิ
