หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ปฐวีก็บอกให้บัวบูชาออกไปขึ้นรถที่หน้าบ้าน แม้เธอจะแย้งและขอขับรถตัวเองไปทำงาน แต่เขาก็ไม่ยอม ยกเรื่องความปลอดภัยขึ้นมาเป็นข้ออ้าง
"ขึ้นรถเสียทีเถอะคุณเดี๋ยวจะสาย ทับทิมคะ วันนี้พ่อต้องเข้าเมือง อาจจะกลับค่ำๆ หนูอยู่กับป้าสายกับพี่ส้มเช้ง ห้ามดื้อห้ามซนและห้ามงอแงนะคะ"
เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นมองบิดาแล้วพยักหน้ารับ
"ค่ะ หนูจะไม่ดื้อไม่ซนค่ะ แต่คุณพ่อต้องซื้อขนมมาฝากหนูกับพี่บัวนะคะ แล้วก็ห้ามไปเหล่สาวที่ไหนด้วย"
"ทับทิม! เอาอีกแล้วนะ พ่อบอกว่าอย่าพูดจาแก่แดดแก่ลมไง" คนเป็นบิดาถึงกับรีบห้ามแกมดุลูกสาวที่พูดจาเกินอายุ
แต่บัวบูชากลับยิ้มให้กับความช่างพูดช่างจาของหนูน้อย และคิดในใจว่าเขาคงจะเหล่สาวบ่อยอยู่เหมือนกัน
คงจะเหล่สาวบ่อยถึงขั้นลูกสาวต้องออกปากห้าม มิน่าล่ะ เห็นแต่งตัวหล่อ ที่แท้ก็จะเข้าเมืองนี่เอง...
แต่แล้วเจ้าหล่อนก็ถึงกับสะดุ้ง เมื่อเห็นสายตา
