"ดาวที่นี่สวยจังเลยนะคะ" บัวบูชาเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเสียเอง เมื่อคนที่ชวนให้อยู่คุยกันก่อนเอาแต่นั่งเงียบจนเธอเริ่มอึดอัด
"สวยกว่าในเมืองอีกเหรอ" ปฐวีย้อนถามขณะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวน้อยใหญ่
"ใช่ค่ะ อยู่ในเมืองมองไม่ค่อยเห็นดาวหรอก หากจะเห็นก็คงจะเป็นดาวบนดินเสียมากกว่า เวลาพักจากงานในห้องฉุกเฉิน ฉันมักจะขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วมองลงข้างล่าง ก็จะเห็นแสงไฟจากบ้านเรือนและท้องถนนด้านล่างที่ไม่เคยอับแสง ไม่ต่างอะไรกับดาวบนฟ้า" พูดมาแล้วหญิงสาวก็หวนคิดถึงสถานที่ที่จากมา แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจ
"แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ" พ่อเลี้ยงหนุ่มเริ่มเปิดฉากสนทนาด้วยการซักถามเรื่องราวของบัวบูชา เพื่อประกอบการตัดสินใจครั้งใหญ่ของตน
"อยู่กรุงเทพฯ ถึงจะสะดวกสบายก็จริง แต่อยู่นานไปก็น่าเบื่อหน่าย ฉันก็เลยอยากหาที่สงบๆ ห่างไกลผู้คนน่ะค่ะ" หญิงสาวตอบยิ้มๆ ก่อนที่ปฐวีจะถามขึ้นอีก
"แล้วคุณคิดว่าจะอยู่ที
