เอรินดาคลี่ยิ้มกว้างกับคำตอบที่ได้รับ แต่ก็ไม่วายเอ่ยแขวะเมฆีอีกรอบ “ขอบคุณมากค่ะที่คุณเมฆีมีน้ำใจ และยอมสละเวลาพาฉันไปช้อปปิ้งในวันนี้”
“ใครบอกคุณว่าผมจะพาคุณไปวันนี้”
เอ่ยตอบไปแล้ว เมฆีก็เดินกลับเข้าไปในห้องทำงาน ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ แล้วให้ความสนใจกับงานที่ตนเองทำค้างอยู่
รอยยิ้มบนใบหน้างามจางหายไปกลายเป็นบึ้งตึงอีกครั้งกับคำตอบที่ได้รับจากเมฆี ร่างบางก้าวเท้าเร็วๆ ไปหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน แล้วตบลงไปบนโต๊ะทำงานเต็มแรง ขณะเค้นเสียงถามอย่างห้วนจัดตามอารมณ์โกรธขึง
“หมายความว่ายังไงคะ ที่บอกว่าจะไม่พาไปในวันนี้”
“ก็หมายความตามนั้นแหละ เอรินดา”
เมฆีตอบกวนโทสะ เพิ่งเคยเห็นท่าทีโกรธขึงของลูกสาวมาเฟียเบอร์หนึ่ง ซึ่งดูน่ากลัวอยู่ไม่น้อย
“ตกลงคุณจะไม่พาฉันไปช้อบปิ้งในวันนี้ใช่ไหมคะ” เอรินดาถามเสียงเข้ม ดวงตาคู่สวยจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
เมฆีพยักหน้ารับ มองสบตากับนางพญาโดยไม่
