บทที่ 19

1208 คำ

“ไม่ต้องกลัวนะ เอริน พระอาทิตย์ตกดินแล้ว ฟ้าเริ่มมืด ไม่มีใครเห็นเราแน่นอนครับ” เมฆีผละริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อย เพื่อกระซิบบอกให้เอรินดาคลายความกังวล เอรินดาเหลือบสายตามองรอบๆ ตัวตามที่เมฆีกระซิบบอก พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปแล้ว ความมืดเริ่มเข้ามาแทนที่ลำแสงสีทอง และไม่ทันได้เอ่ยคัดค้าน ก็ต้องสูดปากด้วยความเสียวซ่าน เมื่อเมฆีจับเท้าเล็กข้างหนึ่งยกขึ้นสูงให้พาดบนต้นแขนของเขา ก่อนจะกดกายแข็งขึงสอดประสานพุ่งหลาวแค่เพียงครั้งเดียว ก็เติมเต็มเข้ามาอยู่ในความหวานฉ่ำของตัวเธอได้จนหมดสิ้น “คุณเมฆี...โอ้วว...” เอรินดาสูดปากครวญครางไปกับความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาปะทะกับพร้อมๆ กับการกดกระแทกโรมรันด้วยแก่นกายลำใหญ่ หญิงสาวโอบแขนไปรอบลำคอของเมฆี เกาะยึดร่างใหญ่กำยำไว้ไม่ให้ตนเองล้มลงไปในพื้นน้ำ ขณะ เดียวกันก็โยกเรือนกายไปตามจังหวะการโรมรันไฟสวาทด้วย เมฆีคำรามอยู่ในลำคอ ความแปลกใจของรสสวาท ที่บร

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม