“ปา ณิชเองนะ”
“ว่าไงหนูณิช”
ทักทายคุยกันไม่ครู่ใหญ่ทีเดียว ปารมีก็ย้อนถามออกมา
“แล้วสรุปว่าตอนนี้หนูณิชก็หย่ากับคุณธีร์แล้วหรือ”
“อือ” ตอบรับอย่างพยายามไม่ให้รายละเอียดอะไรมาก ก่อนชวน
“ปา ไปธุระที่พัทยาเป็นเพื่อนณิชหน่อยสิ”
วันถัดมารถคันที่ปารมีใช้อยู่ประจำก็ขับเข้ามาจอดหน้าประตูบ้านของเธอ เด็กบีเข้ามารายงาน เลยออกไปรับที่รถชวนให้เข้ามาด้านในด้วยกัน
“ลงไปคุยกับแม่ศรีก่อนไหม”
“ไปสิ ปาเอาของโปรดมาฝากให้แกด้วย”
ปารมีเอี้ยวตัวหยิบของที่เบาะหลัง ลงมาทักทายหญิงสูงวัยได้ครู่ใหญ่แล้วกลับขึ้นรถมาพร้อมกับณิชาอีกครั้ง เตรียมตัวออกเดินทาง ออกมาถึงถนนเส้นหลักแล้วก็ถาม
“ไปทำไมนะหนูณิช”
“อะไร”
“ที่ไปพัทยาเนี่ย”
“อ้อ ณิชว่าจะไป...” ลืมไปถนัด มัวแต่คิดหาวิธีให้กับเก้าอยู่ ก็พอดีมีสายเข้ามาช่วยไว้ทัน จึงทำทีเป็นรับสายกลบเกลื่อน ปารมีเลยตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไม่ได้สนใจจะถามอีก ว่าเพื่อนจะไปพัทยา
