“อย่าให้คลาดสายตา”
ชักไม่น่าไว้ใจแล้ว
ธีร์ไม่เพียงแค่บอกกับตัวเองเท่านั้นแต่ยังสั่งความกับลูกน้องไปด้วย ใจไม่ค่อยดีเมื่อคาดเดาในตัวของณิชาไม่ได้เลยสักเรื่อง ดูเอาเถอะ อย่างที่เขาถูกเธอขับรถเฉี่ยวนั่นอีกประไร นึกว่าจะได้คะแนนความสงสารบ้าง ที่ไหนได้เธอใจแข็งไม่ดูดำดูดีเขาเลยสักนิด
แล้วหากว่าเธอทำอยากที่พูดจริง เขาจะมัดเธอเอาไว้ในบ้าน กล้าฆ่าลูกตัวเองก็ให้รู้ไปว่าเขาจะจัดการเอาคืนเธออย่างไรบ้าง
ดนัยมาหาถึงที่บ้านในสายของวันรุ่งขึ้น เข้ามาในบ้านแล้วก็มองออกไปยังรถที่จอดยังด้านนอกรั้ว
“ใครน่ะ มาจอดนานหรือยัง” ถามเอากับเด็กบี
“วันก่อนว่ามาเช้าแล้ว แต่วันนี้แกมาตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นเลยค่ะ”
“มาทุกวันเลยหรือไง มาทำอะไร” ดนัยยังคงถามต่อด้วยอยากรู้ว่ามันเป็นใคร ญาติกับณิชา หรือว่าศัตรูหัวใจของเขา
“ค่ะมาทุกวัน มาจีบคุณหนูณิชค่ะ”
ดนัยตากระตุกในทันที พยายามจ้องเข้าไปในรถแต่ก็มองไม่เห็นอะไรมากน
