ตอนที่ 9 อย่ามาสำออย(2)
1465 คำ
พยัคฆ์มาถึงกระท่อมภายในเวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมงด้วยซ้ำจนชัยเองยังตกใจ พร้อมกันนั้นยังมีผู้หญิงข้างกายมาด้วยอีกคน ซึ่งเป็นคุณหมอพ่วงด้วยตำแหน่งเพื่อนสาวคนสนิทเพียงคนเดียวของนายใหญ่ชื่อหมอเฟิร์น
" เกิดอะไรขึ้นชัย ยัยนั่นสร้างปัญหาอะไรอีก ไม่สบายเป็นอะไร "
พยัคฆ์เผลอถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงโดยที่ไม่รู้ตัว จนชัยผู้เป็นลูกน้องลอบมอง
" เมื่อเช้านิ่มเอาอาหารมาส่งก็พบว่าเธอตัวร้อนจี๋เลยครับ "
" ขอเฟิร์นเข้าไปดูหน่อยได้ไหมคะคุณชัย "
คราวนี้เป็นคุณหมอสาวที่ออกตัวด้วยจรรยาบรรณของแพทย์เธอพร้อมจะดูแลคนไข้เสมอไม่ว่าคนนั้นจะเป็นใครก็ตาม ชัยไม่กล้าตอบเนื่องจากเขาตอบคำถามนี้ไม่ได้นอกจากผู้เป็นเจ้านายที่เป็นคนจับตัวผู้หญิงคนนั้นมา
" อืม เข้าไปดูสิ แต่เราขออย่าพูดอะไรไปมากกว่าที่หมอต้องพูดกับคนไข้ "
พยัคฆ์ขู่กรายๆด้วยไม่อยากให้เพื่อนรู้มากจนเกินไปและกลัวว่าเธอจะใจอ่อนช่วยผู้หญิงใจร้ายคนนั้น เมื่อได้คำตอบหมอเฟิร์นก็รีบเข้าไปในกระท่อมพร้อมกับกระเป๋ายากล่องเล็กๆที่เธอมีติดตัวไว้ตลอดเวลาเผื่อฉุกเฉิน
หมอเฟิร์นเดินเข้ามาก็พบกับหญิงสาวสองคน คนหนึ่งคือนิ่มที่เธอรู้จักดีและสาวใช้คนนี้ก็ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเธอสักเท่าไหร่และอีกคนหญิงสาวแปลกหน้าเธอไม่รู้จักแต่ตอนนี้นอนซมน่าจะเพราะพิษไข้
" ขอหมอตรวจอาการหน่อยค่ะ "
หมอเฟิร์นบอกนิ่มที่นั่งไม่ห่างจากคนไข้ นิ่มเห็นดังนั้นก็ไม่พูดอะไรและถอยห่างแต่โดยดี สาเหตุที่เธอไม่ชอบคุณหมอคนนี้เป็นเพราะว่าเธอเองมีเจ้านายที่ชอบนายใหญ่พยัคฆ์เหมือนกับที่เธอรู้สึกได้ว่าคุณหมอคนนี้ก็ชอบนายใหญ่เหมือนกันและนิ่มเองก็ชอบนายใหญ่อีกคนแต่แสดงออกมาไม่ได้เพราะจนและคุณหนูของเธอคลั่งไคล้เอามากๆ นิ่มจึงถอยออกมาเงียบๆเพื่อรอฟังข่าวแล้วก็จะเอาไปบอกเจ้านายเธอ
" หนาว อัญหนาว "
อัญชันเพ้อเพราะพิษไข้หมอเฟิร์นจึงรีบเข้ามาวัดไข้ก็พบว่าไข้ขึ้นสูงมาก พร้อมกับเนื้อตัวที่ร้อนระอุไปหมด และหลังจากที่ได้สำรวจตามเนื้อตัวของเธอก็รู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้โดนอะไรมาเพราะตามเนื้อตัวมีแต่รอยรักเต็มไปหมด
" นิ่มไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เธอซะ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะช็อคได้ไข้เธอสูงมากเลย "
หมอเฟิร์นออกคำสั่งแล้วนิ่มก็ทำตามอย่างไม่พอใจ หลังจากสั่งสาวใช้ไปแล้วหมอเฟิร์นก็รีบฉีดยาให้กับคนไข้ของเธอ พร้อมกันงั้นรีบหายาเท่าที่มีเอาไว้ให้เธอได้กิน ดีที่เธอมีติดไม้ติดมือมาส่วนยาอื่นๆที่เธอจำเป็นจะต้องกินเขาจะแวะมาให้อีกครั้ง นิ่มเช็ดตัวให้คนที่ป่วยอยู่นานจนไข้เริ่มลดและเห็นในสิ่งที่บาดตาบาดใจที่อยู่ตามร่างกายของเธอแทบทุกส่วน หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จแล้วเลยให้คนป่วยได้พักผ่อนจากนั้นหมอเฟิร์นเดินออกมายังหน้ากระท่อมก็พบกับเพื่อนของเธอที่ดูหน้าไม่จืดเหมือนจะเป็นห่วงคนข้างในแต่ก็ยังไม่ยอมเข้าไป
" ยัยนั่นเป็นยังไงบ้างเฟิร์น "
ทันทีที่เห็นคุณหมอสาวออกมาจากข้างในกระท่อมเขาก็รีบถามทันที
" เสือยังไม่กลับไปทำงานอีกหรอ เฟิร์นดูคนไข้ของเฟิร์นได้ ว่าแต่ก่อนหน้านี้เธอไปทำอะไรมาหรอทำไมถึงได้ไข้ขึ้นสูงจัง "
คุณหมอสาวถามเพราะอยากทราบถึงอาการก่อนหน้านี้เธอจะได้นำยามาเพิ่มถูก แต่ถึงเพื่อนของเธอจะไม่ยอมรับสารภาพแต่เธอก็พอรู้ว่าจะต้องเอายาอะไรมาเสริมให้กับหญิงสาวที่อยู่ข้างใน
" ฉัน...ก็ให้ทำงานปกติทั่วไป "
พยัคฆ์เลือกที่จะโกหกเพราะไม่ได้อยากให้เรื่องที่จับตัวเธอมาทรมานแพร่งพรายออกไป ถ้าหากว่าเธอไม่สบายเขาไม่มีทางให้เพื่อนตรงหน้ารู้ว่ามีเธออยู่ที่นี่เด็ดขาด
" งั้นหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวพรุ่งนี้เฟิร์นจะเข้ามาอีกจะเอายามาให้เธอน่ะ "
" ไม่ได้ "
พยัคฆ์ตอบทันควันเพราะไม่อยากให้คุณหมอสาวได้คุยกับเชลยของเขา ความใจอ่อนของเฟิร์นจะทำให้เรื่องทุกอย่างมันยุ่งยากเขาจึงเลือกตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
" อ่าว แล้วถ้าเฟิร์นไม่เอายามาให้เธอเธอจะหายได้ยังไงไข้เธอขึ้นสูงมากเลยนะเสือแถมยังต้องมีคนคอยดูแลตลอดด้วย เฟิร์นว่าเธอบอบช้ำขนาดนั้นยังต้องกินยาอีกหลายตัวเลยนะกว่าจะหายดี "
คุณหมอสาวแย้ง เพราะมีจรรยาบรรณของหมอที่เปี่ยมล้น เมื่อได้รักษาแล้วก็อยากทำให้สุดความสามารถและจนกว่าคนไข้ของเธอจะหายดี
" เดี๋ยวเราเอามาให้เอง พรุ่งนี้เดี๋ยวเราเข้าไปหาที่โรงพยาบาล "
" เอาอย่างนั้นก็ได้ "
คุณหมอสาวเองก็รู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่ได้อยากให้มาที่นี่ กระท่อมหลังเก่าๆไม่ได้มีไว้สำหรับให้คนอยู่แต่ก็ยังมีคนอยู่แสดงว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆแต่เธอไม่ใช่คนสอดรู้สอดเห็นในเมื่อเพื่อนไม่อยากบอกเธอก็ไม่จำเป็นต้องถาม
" เราขออีกเรื่องได้ไหม "
พยัคฆ์ถามแต่ถึงเธอจะไม่ยอมเขาก็จะให้เธอทำตามอยู่ดี แต่ก็เลือกจะถามไปก่อนตามมารยาทเท่านั้น
" ว่ามาสิเสือ เธอก็รู้ว่าถ้าเป็นเธอเราไม่เคยปฎิเสธ "
หมอเฟิร์นพูดเป็นนัยๆเพื่อให้คนตรงหน้าได้ฉุดคิดว่าเธอเองก็มีหัวใจ
" เรื่องวันนี้เราอยากให้เธอลืมมันไปซะ คิดซะว่าไม่เคยมาที่นี่ แล้วก็อย่าพูดเรื่องนี้กับใคร มันจะไม่เป็นผลดีกับใครเลยแม้กระทั่งเธอ "
พยัคฆ์เลือกที่จะขู่หากไม่คิดจะทำจริงหรอก แค่ต้องการให้เธอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแม้ว่าเขาจะมีอิทธิพลและใหญ่โตมากในเมืองนี้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีคนเกลียดเมื่อไหร่ที่เขาพลาดคนที่เกลียดเขาก็พร้อมจะขย้ำทันที
" อื้ม...เฟิร์นรับปากว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร แต่ถ้ามีอะไรให้เฟิร์นช่วยบอกได้เลยนะ ยังไงเราก็เป็นคนกันเองและอีกอย่างเฟิร์นก็เป็นห่วงผู้หญิงคนนั้น เฟิร์นเป็นหมอเมื่อรักษาแล้วก็อยากทำให้เต็มที่จนกว่าคนไข้จะหายดี "
หมอเฟิร์นกล้ำกลืนบอกออกไปทั้งที่ในใจมันเจ็บปวดไปหมดแล้ว ตลอดเวลาพยัคฆ์ไม่เคยมีผู้หญิงข้างกายแต่อยู่ๆเธอคนนั้นก็โผล่ขึ้นมา คุณหมอสาวจึงคิดว่าการมีศัตรูไว้ข้างกายเธอน่าจะจัดการได้ง่ายที่สุด
" ขอบใจนะ "
พยัคฆ์เอ่ยขอบคุณคุณหมอสาวพี่เป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขาและเขาก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปไกลมากกว่านั้น แต่กับคุณหมอเฟิร์นเองเธอกลับมีใจให้เพื่อนสนิทคนนี้ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมต้นแล้วและไม่เคยพูดมันออกมา ด้วยความที่เธอเป็นลูกผู้รากมากดีจึงไม่ได้มีทีท่าแสดงออกที่มากเกินไป เรียกง่ายๆว่าเธอแอบรักโดยที่พยัคฆ์เองไม่รู้ตัว ก็คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนายใหญ่ของที่นี่ไม่เคยมีผู้หญิงที่ไหนมาเกาะแกะรอบตัวของเขามีแต่เธอเท่านั้นเธอจึงคิดว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า แต่มาวันนี้ถึงได้รู้ว่ามีผู้หญิงอีกคนซ่อนอยู่ซึ่งไม่รู้ว่าเขาซ่อนเอาไว้นานแค่ไหนแล้ว แล้วที่สำคัญความสัมพันธ์ไปไกลแค่ไหนคุณหมออย่างเธอก็เดาได้ไม่ยากจากสภาพร่างกายของเจ้าหล่อน เธอได้แต่ฝืนยิ้มให้กับผู้ชายที่เธอรักตรงหน้าแม้ในใจมันจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม และคนอย่างหมอเฟิร์นก็ไม่มีทางยอมแพ้ผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด ในเมื่อเธอรอพยัคฆ์มาได้ตั้งนานการรอคอยของเธอจะต้องไม่สูญเปล่า
- ผู้เขียน
