ชัยเอ่ยทักผู้เป็นเจ้านายเมื่อเห็นว่าแบกเชลยสาวกลับมาสภาพเหนื่อยล้าเต็มทีส่วนอีกคนไม่ต้องพูดถึงสลบไปแล้ว ปกติแล้วทั้งสองคนนี้แทบจะคุยกันดีดีไม่ได้เลยสักครั้ง ครั้งนี้ไหนแบกกันมาอย่างกับคนสนิทกันเสียเต็มประดาอีกทั้งพยัคฆ์ไม่เคยแบกใครแบบนี้มาก่อน ส่วนมากจะใช้บอดี้การ์ดตลอด แล้วไปตามกลับมายังไงถึงได้มาสภาพอย่างกับคนไปออกรบกันทั้งคู่
" มึงไม่ต้องพูดมากบอกคนของเราไปเอาน้ำที่ลำธารกลับมาด้วย ใส่ตุ่มให้เต็ม "
พยัคฆ์บอกด้วยสายตาหงุดหงิดไม่ใช่ว่าเหนื่อยเพราะแบกเธอมาหรอกนะ แต่เพราะอายลูกน้องมากกว่าที่ทำตัวโหดกับเธอไปก่อนหน้านี้เสียเยอะ ดูเหมือนลูกน้องของเขาจะไม่เชื่อแล้วหากมองด้วยสายตาของพวกมัน เขาไม่ได้อยากใจดีกับเธอหรอกนะเหตุการณ์มันบังคับให้ต้องทำต่างหาก
" อ้าว? ไหนบอกว่า... "
ชัยกำลังจะเอ่ยขัด ก่อนหน้านี้ให้ทรมานเธอแทบเป็นแทบตาย ไหนกลับคำซะได้ ไอ้ชัยคนนี้งงกับนายใหญ่อยู่นะ
" กูสั่ง "
ยังไม่
