บทที่ 9 ผู้ชายเสเพล

1610 คำ

“อิ่มจังตังค์อยู่ครบ” ร่างบางหันไปฉีกยิ้มให้นินจาหลังจากเดินออกมาจากร้านโอมากาเสะ จนเขาอดจะยื่นมือไปยีผมยาวสลวยของเธอด้วยความมันเขี้ยวไม่ได้ “พอแล้วผมเมษายุ่งหมด” เมษามุ้ยหน้าก่อนจะกางนิ้วขึ้นมาสางผมที่พันกันยุ่งเหยิงออก ระหว่างนั้นหางตาเหลือบไปเห็นใครบางคนในร้านกระเป๋าแบรนด์หรู รู้สึกช่วงนี้เธอจะเจอไอ้คนกะล่อนบ่อยจนผิดปกติแล้วนะคงเพราะเธอมองนานเกินไปเพทายที่อยู่ในร้านจึงหันหน้ามาทางเธอ ร่างสูงในร้านกระเป๋าแบรนด์หรูที่สัญญาว่าจะพาเด็กมาซื้อหันมาสบตากับเมษาที่ยืนอยู่นอกร้าน รอยยิ้มมุมปากยกขึ้นอย่างมีเสน่ห์ก่อนจะต้องหุบยิ้มลงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นใครบางคนยืนซ้อนอยู่ข้างหลังเมษา ใครว่ะ! เขาขมวดคิ้วแน่นก่อนจะหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิมเมื่อสาวที่มาด้วยสะกิดแขนเขาไม่หยุด “มีอะไรแคนดี้” เสียงทุ้มแหบติดหงุดหงิด “พี่เพทายช่วยเลือกหน่อยได้ไหมคะแคนดี้ไม่รู้จะเอาสีไหนระหว่างขาวกับดำ” สาวสวยส่งเสียงแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม