บทที่ -๑๐- ความกำหนัดระหว่างสายเลือด
วันเวลาที่จะครองคู่กับเจ้าตัวบาง ใกล้จะมาถึงแล้ว เพียงแค่คิดคำนึงแท่งหยกพลันตื่นตัวแข็งขันขึ้นมาทันที
“หึหึ นี่เจ้าเองก็อยากเหมือนกับข้าสินะ” ลูบแท่งประจำองค์ พระพักตร์เข้มแจ่มใสขึ้นมาถึงสี่ส่วนด้วยกัน
“ขอข้าจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นก่อนนะ ลู่เอ๋อร์ แล้วข้าจะรีบไปกอดจูบเจ้า” วรกายสูงใหญ่ย่างพระบาทไปยังตำหนักของเหล่าพระชายาทั้งสี่เป็นลำดับต่อไป
ตำหนักเจียงกุ้ยเฟย
บนแท่นกำยานนั้นมีควันสีขาวขุ่นลอยล่อยอย่างอ้อยอิ่ง เพื่อให้กุ้ยเฟยสูดดม ไม่มีผู้ใดรู้กันสักคน ว่ากำยานแท่งนี้ มันมีพิษ !
ในห้องนอนของกุ้ยเฟย ขันทีและนางกำนัลต่างกระวนกระวาย เพราะนายเหนือหัวของตนนั้นเสพสุขทั้งกลางวันและราตรี ไม่ออกมาสู่โลกภายนอก ไม่รับอาหาร ไม่ทำอันใดทั้งนั้น
ถึงแม้รับก็เพียงแค่นิดเดียว แล้วกลับไปเสพสุขกับบุรุษปริศนานั้นต่อ หากฮ่องเต้ทรงรับรู้ว่ากุ้ยเฟยกระทำเกียรติเสื่อมเสี
