เวลาต่อมา
"อร่อยไหมคะ"
ผมถามคนที่กำลังนั่งตรงข้ามกับผมที่กำลังก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าคิดแล้วก็ขำตอนแรกที่พามาหน้าบูดหน้าบึ่งไม่อยากจะมา
"ก็ดี!!"
แพทตี้แสร้งทำหน้าตึงตอบผม ผมรู้ว่าน้รองน่ะพอใจรสชาติอาหารร้านนี้เพราะร้านที่ผมพาน้องมันมาเป็นร้านที่ผมกับน้องชอบมาบ่อยๆตอนที่ผมกับแพทตี้คบกันถึงจะผ่านมานานหลายปีร้านนี้ก็ยังได้รับความนิยมอยู่และก็มีการเปลี่ยนแปลงร้านไปตามยุคสมัยผมกับแพทจะรู้จักกับพี่เอมเจ้าของร้านเป็นอย่างดีแต่นับจากวันที่ผมกับแพทเลิกกันแพทก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลยถ้าจะถามว่าทำไมผมรู้ว่าแพทไม่เคยมานะเหรอก็เพราะผมมาที่นี่แทบจะทุกวันหลังจากวันนั้น
"หวัดดีน้องแอล!!..เฮ้ย!"
เสียงพี่เอมเจ้าของร้านทักผมเมื่อพี่เขาเห็นผมนั่งทานข้าวอยู่ก่อนที่พี่เขาจะอุทานออกมาอย่างตื่นเต้นตกใจเมื่อเห็นคนที่นั่งอยู่กับผม
"เดี๋ยวนะ!! นี่น้องแพทตี้ใช่ไหม”
พี่เอมพูดแล้วชี้ไปที่แพทตี้
“สวัสดีค่ะพ
